Hreðjatak Boggu

Alveg eins og miklu fleiri ætlaði ég að fylgjast með „kryddsíldinni“. Hún þróaðist eins og svo margt annað á þessu ári, rann í sandinn. Ingibjörg nokkur Sólrún var að sjálfsögðu gáttað á framferði mótmælenda. Sagðist efast um að þeir væru fulltrúar almennings. Ef farið er í hártoganir um skilgreiningar á orðinu „fulltrúi“ þá gæti hún jafnvel fært rök fyrir máli sínu. Ég held samt sem áður að hver mótmælandi fyrir utan Hótel Borg í dag hafi starfað í umboði fjölda manns sem heima sátu.

Jafnvel konan mín, sem aldrei svo mikið sem hugsar um ofbeldi, segir að auðvitað hafi fólkið gefist upp á að tala hið íslenska tungumál sem enginn skilur. Þess vegna hafi mótmælendur gripið til þess ráðs að tala tungumál sem skilst betur.

Hvað sem öðru líður hljómaði rödd almennings fyrir utan Hótel Borg í dag. Aldrei áður í íslensku samfélagi hefur svo mikil heift og reiði blossað upp gagnvart sitjandi stjórnvöldum. Auðvelt er að taka undir orð Steingríms Joð að kröfur almennings eru lítilmátlegar – að stjórnvöld axli ábyrgð og boði til kosninga. Einstaklega lítillát og hæversk krafa, sem Ingibjörg Sólrún vill velta fyrir sér þangað til eftir flokksþing Sjálfstæðiflokksins. Eins og flokksþing Sjalla breyti einhverju um ábyrgð á gjörðum stjórnvalda í fortíðinni. Gjörðir stjórnvalda verða sama staðreynd fyrir og eftir landsþing Sjalla.

Jú Ingibjörg ætlar að halda völdum. Fléttan er fyrirséð. Hún ætlar Sjöllum að samþykkja þjóðaratkvæðagreiðslu um aðildarviðræður. Svo skal gengið til kosninga og í aðdraganda þeirra verður kjósendum sagt að eina leiðin til að Ísland fari í ESB sé að kjósa Sjálfstæðiflokk og Samfylkingu. Þannig ætlar kerling að vinna kosningar í vor og þannig ætlar Geir H. Haarde að halda stóli. Þennan leik skal leikið til að breyta aðdraganda kosninga, þannig skal kosningabaráttan ekki snúast um nýtt fólk eða nýja flokka heldur ESB eður ei. Kerla metur það þannig að kjósendur muni af tvennu illu veita krötum atkvæði.

Boggan hefur klesst Sjallana upp að vegg og heldur um hreðjar þeirra.

Gangi flétta Ingibjargar með flokksþing Sjallana ekki upp, þá veit kerling að hún stendur uppi með pálmann í höndunum. Stjórnarslit og kosningar væri þá næsti leikur. Þá getur hún sagt þjóðinni hversu mikil hetja hún er, hafi boðið Sjöllunum byrginn og hún mun gagnrýna þá harðlega fyrir frjálshyggjustefnuna. Mun segja Íslendingum að eina leiðin að ESB sé að kjósa Samfylkinguna, og já þannig taka talsvert fylgi frá Sjöllum. Hún ætlar sér að verða forsætisráðherra, jafnvel þótt það kosti blóðsúthellingar í miðborg Reykjavíkur.

Við almenningur munum væntanlega sitja heima og jafnvel falla fyrir hvorri vitleysunni sem er, og hún mun væntanlega túlka sig sem fulltrúa almennings – þótt hún bendi á tugþúsundir annarra Íslendinga og segi þá ekki fulltrúa neins.

Húsleit í Teymi takk

Mogginn segir frá því að þetta svokallaða fólk sem stjórnar Teymi hefur sparkað forstjóra símafyrirtækisins TALS. Forstjórinn hafði gert þau afdrifaríku mistök að gera góðan samning fyrir fyrirtækið sem tryggði viðskiptavinum betri kjör. Þar sem Teymi er einnig eigandi Vodafone, gátu stjórnarmenn ekki þolað að TAL færði samninga sína þaðan til Símans. Vilja þannig hafa óeðlileg áhrif á samkeppni í landinu.

Ég býst við því að Samkeppniseftirlitið og lögreglan geri húsleit strax í dag til að kanna málið. Kanni hvort Teymi stundi viðskiptahætti sem eru ætlaðir til að draga úr samkeppni. Rökstuddur grunur er fyrir hendi og því hægt að fá dómsúrskurð um húsleit á mjög fáum hálftímum. Svona strákar - hott hott - af stað með ykkur. (svona af því ég stefni að því að lifa í siðaðra samfélagi)

Þórunnargigg

Eitthvert skemmtilegasta og fyndnasta fréttaefni ársins varð til að mínu mati þegar Þórunn Sveinbjarnardóttir umhverfisráðherra tók þátt í fyrstu misheppnuðu björgunaraðgerð ársins. Eftir að öllu hafði verið til kostað og ráðherrann hafði hlaupið um norðlenska grund í dramatískum tilburðum sínum til að bjarga dýrinu, þá kom allt fyrir ekki. Ráðherra hafði komið með einkaflugi í samkvæmið. Dýrið var skotið með leyfi umhverfisráðherra - þó hvergi sé gert fyrir því í lögum að sérstakt leyfi ráðherra þurfi til að skjóta ísbjörn. Besta fréttamyndin af atburðarásinni verður að teljast vera með meðfylgjandi frétt sem birtist í Fréttablaðinu, myndin sýnir umhverfisráðherra arka hröðum skrefum í átt að dýrinu. Í appelsínugulum innanundirbol ef til vill laus við brjóstahöld - enda slíkt óþarft í sveitinni.

Áramótaávarp forsætisráðherra

Áramótaávarpi Geirs H. Haarde hefur verið lekið hingað af óábyggilegum heimildamanni:

“Kæru Íslendingar, ég vil byrja á að óska ykkur öllum heilla á nýju ári. 

Nú fara í hönd erfiðir tímar. Lúxus og vellysting verða brátt gleymdir frasar meðal almennings. Ráðdeild, hagsýni og útsjónarsemi verða nú þeir mannkostir sem mest verða metnir. Því miður hefur ekki öllum tekist að virkja þessa mannkosti undanfarin ár. Því fólki er vorkunn. Vil ég helst nefna forkólfa útrásarinnar svokölluðu, sjávarútvegsins, stjórnmálanna og stjórnsýslunnar. Þessar smásálir megum við Íslendingar ekki horfa á aðgerðalaus. Þess vegna er mikilvægt að við hugum að því að gleyma skuldum þeirra við þjóðfélagið. Það er ákaflega þarft að auðlindir Íslendinga haldist í einkaeigu. Við megum ekki nota tækifærið og troða fótum ofurskuldsettum einstaklingum og fyrirtækjum í krafti kapítalismans. Það eru ókostir kapítalsimans að hægt er tapa eignum, alveg eins og að græða fé. Þann ókost viljum við varla virkja. Við munum ekki sitja og horfa upp á eignir örkumla viðskiptamanna verði teknar upp í skuldir. Heldur munum við afskrifa megnið af skuldum athafnaskálda.

Til þess að þetta megi gerast verðum við íslenska þjóðin að standa saman. Við höfum gert okkar besta til að regluverkið bregðist ekki í þessum nauðsynlegu hjálparaðgerðum. Okkar mikilhæfustu einstaklingar hafa verið valdir til að stjórna aðgerðunum. Við höfum lagt okkur sérstaklega fram við skipa fólk í réttar stöður sem þekkja og skilja þarfir aumingja viðskiptamanna betur en nokkrir aðrir. Við teljum mikilvægt að þessir stjórnendur þekki viðskiptahættina af eigin reynslu svo að hraðar gangi að bjarga því sem bjargað verður. Allt til þess að taka helsta ókost kapítalismans úr sambandi. Þannig verður aðeins hægt að græða, ekki tapa. Hinir íslensku viðskiptamenn, okkar athafnaskáld, munu því aldrei aftur þurfa að glíma við þann ótta að geta tapað eignum sínum. Þannig náum við að virkja kapítalsimans til hins ýtrasta, og bæla niður ókosti hans.

Þið hin sem heima sitjið megið ekki örvænta. Lífið heldur áfram. Eftir tuttugu til þrjátíu ár munum við líklega sjá til sólar á ný ef vel tekst til. Það er mikilvægt að einstaklingar og fjölskyldur haldi áfram að greiða skuldir sínar, jafnvel þótt eignir þeirra rýrni eilítið í verði og að verðbólgan hækki höfuðstól skulda um nokkur prósent á mánuði. Þessa fórn þarf að færa. Þannig getum við hjálpað þeim mönnum sem mestri hjálp þurfa við – athafnaskáldunum. Ef afar, ömmur, feður, mæður, dætur, synir og ófædd börn þeirra færa ekki fórnir verður mun erfiðara fyrir ríkisrekin fyrirtæki að afskrifa skuldir viðskiptamannana. Vinnan göfgar manninn og mun gjöra yður frjálsan – á nokkrum áratugum. Arbeit macht frei!!!

Til að leggja áherslu á orð mín vil ég minna á kvæði athafnaskáldsins Einars Benediktssonar:

Í þrælsótta

Þjóðin!

Menn á flótta

Hjálp!

Bretar vondir

Hollendingar

Hvar er Churchill?

Evrópan

Vonda fólkið

Hvar er djammið?

Fyrirgefum.

Undanfarin ár hafa verið gerð nokkur smávægileg mistök. Eltum ekki ólar við fortíðina. Gerum upp hið liðna og sættum okkur við orðin hlut. Beiskja fortíðarinnar getur steypt okkur í glötun. Mikilvægt er fyrir ykkur 20% þjóðarinnar sem gæti orðið atvinnulaus á næstu mánuðum að rækta sálartetrið. Sinna andlegum málefnum frekar en eltast við veraldleg gæði. Þótt að gjalda verði keisaranum það sem keisarans er. Það er ekki göfugt að hugsa einungis um eigin hag. Við hin íslenska þjóð ættum að vita það best hversu vandlifað er í þessum heimi. Forfeður okkar sem börðust við spænsku veikina, móðuharðindin, öskuföll, snjóflóð, aurflóð og skrímsli og höfðust við í torfkofum vissu sem var – lífið getur verið ömurlegt. Þetta verðum við að hafa í huga.

Mér sem forsætisráðherra næstu árin bíða ærin verkefni. Það ber margt að skoða í íslensku samfélagi og mörgum spurningum er ósvarað þegar íslenskur tíðarandi hefur færst heila öld aftur í tímann. Það verður að skoða hvort réttlætanlegt sé að konur og verkafólk hafi áfram kosningarétt, hvort húðlitað innflutt atvinnuafli eigi rétt á atvinnu, hvort fólk úr öllum stéttum geti virkilega átt kost á framhaldsmenntun, hvort lengja verði kjörtímabílið í fimmtán ár og svo mætti lengi telja. Ég held ég tali fyrir alla Íslendina þegar ég segi að manngæska, fyrirgefning og dugnaður eru nauðsynleg vopn á þessum tímum.

Sjálfur mun ég með táknrænum hætti leggja mitt af mörkum. Fyrr á þessu ári ferðuðumst ég og hæstvirtur utanríkisráðherra með einkaþotu til að draga úr kostnaði við ferðalagið. Ég hef ákveðið að gera meira af slíku, til að spara enn meiri fjármuni og mun þannig leggja mitt af mörkum með táknrænum hætti. Voanndi fylgja fleiri úr ríkisstjórninni í fótspor mín.

Íslendingar nær og Íslendingar fjær. Þið sem nær mér standið, hafið engar áhyggjur – þið sem fjær liggið, vinsamlegast herðið hug ykkar. Nú dugar ekki þankagangur gungunnar heldur er það arfleifð hins íslenska vinnumannns og kotbónda sem þið þurfið að rækta í huga ykkar. Ég lýk þessu ávarpi með kvæði meistara Hannesar Hólmsteins:

Íslenskt efnahagsundur

Ekkert danaglundur

Veðsetjum fiskinn

Veðsetjum vatnið

Þinglýst afsal

Og syndaaflausn

Og olían vonandi líka.

Góðar stundir.”

Að leita ráða.....

Kannski Reynir Traustason leiti ráða hjá Bjarna Harðarsyni, sem hefur reynslu í þessari aðstöðu.

Skítasneið Þorgerðar

Skemmtileg skítasneið sem Þorgerður Katrín lét falla í fréttatíma Stöðvar2: "Þeir sem eru að líta hýrum augum þangað [í formannsstólinn] eru að ofmeta eigið ágæti."

Skildi vera hægt að snúa setningunni upp á forystuna? Er einhver að ofmeta eigið ágæti þar? Er Flokkurinn ekki lýðræðisflokkur - þar sem lýðræðislegri umræðu og kosningum er fagnað? Var hún að staðfesta framboð Guðlaugs Þórs?

Minn sjóður

Svo virðist sem í mér og fleiri lítilmögnum séu allt í einu talsverð verðmæti fólgin. Jú vinnufúsar hendur mínar gætu aflað tekna í framtíðinni í sameiginlegan sjóð allra Íslendinga - ríkissjóð. Sjóð sem er tæknilega gjaldþrota. Sami sjóður og mér var sagt að væri skuldlaus fyrir nokkrum mánuðum. Ég var hvorki eigandi í sjóð sex eða níu - ég var eigandi í Ríkissjóð. Ég hafði lagt í sjóðinn tæp 40% af tekjum mínum undanfarinn 12 ár. Ávöxtunina og eignina í sjóðnum átti að vera hægt að taka út í þjónustu og neyðarúrræðum, aðallega í heilbrigðis- og menntageiranum. Nú hefur þessi sjóður hins vegar fallið eins og hver annar fjárfestingasjóður.

Þeir sjóðstjórnendur sem hafa setið og hrært í súpunni í rúm fjögur kjörtímabíl vilja endilega að ég haldi áfram að fjárfesta í sjóðnum. Þeir telja sig hafa verið svikna og niðurstaðan tengist þeim vart með nokkrum hætti. Þeir séu jú einungis eins og býfluga í stormi - krækiber á frjálsum markaði, þeir geti ekki haft nein áhrif á heildarútkomuna. Þess vegna telja þeir sig vera traustsins verðir - vilja að ég treysti þeim fyrir tæpum 40% af tekjum mínum, og jafnvel barna, ófæddra barna og ófæddra barnabarna. En ég einhvern þráast við og hugsa með mér að betra sé að hafa menn við stjórnvölinn sem telja sig geta haft áhrif afkomu sjóðsins, Ríkissjóðs.

Ég á vinsamlegast að greiða hærra hlutfall af tekjum mínum í sjóðinn samkvæmt nýjustu útgáfunni af lögum og reglum. Enginn veit samt sem áður hversu mikið af skuldbindingum sjóðurinn hefur tekið á sig. Þó er vitað að um allmargar billjónir dollara er að ræða. Í ofanálag hefur mér verið tjáð að ég taki einn og sjálfur áhættu af öllum þeim áhrifum sem hrun íslensks efnahagslífs hefur á höfuðstól skulda minna. Þannig megi ég búast við því að höfuðstóll skulda minna hækki um 30-40% á næstu tólf mánuðum. Á sama tima verða eignir mínar í lífeyrissjóðum færðar niður um svipaða prósentutölu.



Mér er sagt reglulega að Fúsa liggi lífið á við að bjarga öllum þeim gífurlega miklu verðmætum mínum sem liggja í fjármálastofnunum ýmiskonar. Þrotabúavafningar ganga jafnvel kaupum og sölum vafningalaust með niðurfellingu skulda til bjargar fyrirtækjunum, starfsmönnunum og síðast en ekki síst eigendum. Mikill leyndardómur er fólgin í þessum björgunaraðgerðum, og slökkvilið Nýju bankanna neitar jafnvel að segja frá því í hvaða húsi var verið slökkva eld og hver hafi verið eigandi húsinns og hvaða umsjónarmanni hafi verið falið að sjá um það. Brunagóssið er jafnvel selt eða gefið á leynifundum - og fólkið í götunni fréttir ekki einu sinni af þeim.



Á nálægri stundu er stórskuldugur sjávarútvegurinn að semja um niðurfellingu skulda upp á tugi milljarða í Nýju bönkunum. Niðurfellinguna mun minn sjóður taka á sig, Ríkissjóður. Minn sjóður. Samt sem áður öðlast minn sjóður enga hlutdeild í auðlindum hafsins, því þessir menn eiga sérstakan rétt á því að eiga allan þann fisk sem lokkaður er upp úr íslensku hafi. Þessir menn eiga einkarétt á fisknum í sjónum í meira en þúsund ár. Samt er einhver að segja mér að ég eigi á hættu að glata fisknum í sjónum gangi Ísland í samband með þjóðum í Evrópu. Fyrirgefðu en mér er nánast sama hverjir eiga óveiddan fisk við Íslandsstrendur við núverandi skipulag. Ég sárvorkenni aðeins þeim hugsjónasjómönnum sem leigja veiðirétt á 250 krónur kílóið, og selja hvert kíló á 290 krónur. Í stað þess að leigja veiðiréttinn beint af mínum sjóði, ríkissjóði, þá hefur minn sjóður gefið ákveðnum hópi manna verðmætin. Skamm. Og hefur engar áætlanir um að sækja föðurarfinn aftur.



Skömmu eftir að ég borgaði 2000 krónur fyrir pylsu og kók á Kastrup var mér sagt að mikil tækifæri lægju í íslensku krónunni, leynd viðskiptatækifæri. Ég gapti af undrun, og þagði af vanþóknun.

Svo er mér sagt í útvarpinu af Steingrími Joð að 30.000 milljónir séu ekki svo mikið til eða frá við svona aðstæður - það liggur við að ég trúi honum. Þótt ég viti í hjarta mínu að það eru 6.000 ársverk vinnandi manna og kvenna.

Smjörklípa í hveitið

Skemmtilegar umræður hafa skapast um kornrækt. Steingrímur Joð telur að kornrækt geti orðið til þess að atvinnulífið jafni sig. Páll Magnússon telur að meira þurfi til en kornrækt - og ályktar skynsamlega að enginn uppskera verði af korni Steingríms í janúar. Egill Helgason ályktar í framhaldi af þessu að Páll Magnússon sé á móti íslenskt ræktuðu korni.

Ég hef verið fjarlægur aðdáandi kornræktandans undir Eyjaföllum og fylgst með tilraunum og nýsköpun hans úr fjarska. Mér vitandi mun hann ekki uppskera korn í janúar, þótt honum kunni að hafa gengið vel að rækta korn síðastliðið sumar. Kornræktin undir Eyjafjöllum held ég að hafi ekki verið "point" Páls, heldur að róttækar aðgerðir þurfi til á sviði nýsköpunar. Þess vegna verður færsla Egils að teljast hjákátleg smjörklípa - smjörklípa sem dugar ekki til nokkurs baksturs.

Vonandi mun bóndanum á Þorvaldseyri takast að uppskera korn fleiri sumur svo fleiri megi feta í fótspor hans. Til gamans má geta að "Organic" korn er ræktað í grennd við Egilsstaði, hún byggist að miklu leyti á sjálfboðavinnu erlendra áhugamanna um sjálfbær samfélög.

Ég vill kaupa Morgunblaðið

Máski leyfir Nýi bankinn mér að taka yfir Stoðir. Hann gæti afskrifað 85% af skuldum félagsins og ég gæti aukið hlutafé með lántöku frá EBÞ27, með ábyrgð frá EBÞ25 sem er með 25% ábekingshlutfalli frá RVA13. Svo gæti ég lagt fram skuldabréfavafninga frá Snerri3, Snerri4 og Snerri6. GuttiPett 101 ehf. yrði kjölfestufjárfestir í félaginu.

Er líka að spá í að kaupa morgunblaðið. Tilboð mitt felst í því að ég tek yfir 25 prósent af skuldum Árvakurs. Verð 100% eigandi hlutabréfa í félaginu. Legg svo hlutabréfin að veði í öðrum Nýjum banka fyrir láni sem ég nota til að auka hlutafé Árvakurs. Þetta yrði gert með fulltingi Æskan2 hf og ABC3 ehf.

Móri flissar

Fundurinn með geðstirða pabba olli litlu ráðalausu strákunum í þinginu vonbrigðum í dag. Það kom ekkert sérstakalega á óvart. Geðstirði pabbi neitar að trúa litlum strákum fyrir mikilvægum leyndarmálum bankamanna og býður pjökkunum að kyssa á sér rassinn.

 

____________________

 

Sama dag tilkynnir Valgerður um ímyndarleg einkavæðingar vandræði sín og skynjar að Framsóknarmenn voru um það bil að kasta henni á bálið. Hópur framsóknarmanna á Norðurlandi sem safnaði fylgilagi síðustu daga til að koma henni burt og vilja reka Finn Ingólfsson úr flokknum, getur því einbeitt sér að síðara atriðinu. Að tjaldabaki flissar móri.

 

____________________

 

Þennan dag verða stýrivextir í Vestur Evrópu lægri en þeir hafa verið undanfarna áratugi vegna fjármálakreppunnar. Vextir á Íslandi í verri stöðu hafa hins vegar aldrei verið hærri. Sú bjargfasta trú ríkir að vaxtastig dragi úr verðbólgu í landi þar sem gjaldmiðill hefur hrunið og fyrirtæki eru svo skuldsett að vaxtastig hefur beint áhrif á vöruverð og atvinnustig. Þennan dag má reikna með því að öll framlegð íslenskra fyrirtækja hafi farið í það að greiða vexti, verðbætur og vanskilavexti til lánastofnana.

 

____________________

Ritstjórastóllinn kvaddur

Það tíðkast meðal þýskra blaðamanna að skrifa eins og eina frétt sem er uppspuni frá rótum þegar þeir færa sig um set í starfi. Hér er kveð ég Austurgluggann með þýska hefð í huga.

Var að ljúka við að taka föggur mínar af skrifborði Austurgluggans. Síðasti leiðari minn í bili birtist í gær. Langar til að birta hann hér, að sjálfsögðu með mínu leyfi:

Ég bið að heilsa

Nú skrifa ég síðasta leiðarann fyrir Austurgluggann að sinni.

Fljótlega eftir að ég tók við starfi ritstjóra og eina fasta blaðamanns Austurgluggans komst ég í raun um að margir Austfirðingar hafa í raun ótrúlegan áhuga á útgáfu héraðsfréttablaðsins. Mestur áhugi beinist að því hvað skal standa og um hvað er fjallað í héraðsfréttablaðinu. Kröfurnar eru talsverðar, og að sumu leyti óaðgengilegar fyrir blaðamenn. Flestir lesendur blaðsins hafa stutt þá trú mína að fréttaumfjöllun skuli vera áleitinn og aðgangshörð gagnvart valdhöfum hverju sinni. Sumir lesendur blaðsins hafa hins vegar í gegnum tíðina valið að persónugera fréttaflutning blaðsins. Fréttaskrifarinn hljóti að byggja á persónulegri óvild og hatrammri pólitík við skrif sín. Þessu hafa margir ágætis blaðamenn kynnst í gegnum tíðina. Nokkrir fínustu blaðamenn sem starfað hafa við héraðsfréttablöð á Austurlandi, og starfa nú á stærri fjölmiðlum, hafa fundið smjörþefinn og kannski allan þefinn af slíkri gagnrýni.

Upplýsandi fréttaflutningur

Stór hluti austfirskra valdhafa og stjórnenda hafa skýra skoðun hvað varðar útgáfu og efni héraðsfréttablaða. Þeim finnst að blaðið skuli sinna almannatengslum fyrir Austurland. Leyfa Austurlandi að líta sem best út og vera kynning á fjórðungnum. Hlutverk sem gagnast Austurlandi mjög skammt, því hlutfallslega mjög fáir utan fjórðungs líta blaðið augum. Velji héraðsfréttablað að fara leið almannatengsla í skrifum sínum, þá væri ef til vill ráð að dreifa blaðinu alls staðar annars staðar en á Austurlandi. Svo íbúar Íslands sjái hversu frábær við erum. Mín skoðun er hins vegar sú að okkar héraðsfréttablað skuli vera vettvangur málefna okkar svæðis, ekki umfjöllun um það sem við viljum að aðrir haldi eða hugsi um okkur.

Svæðisbundinn fréttamiðill hefur ákveðið hlutverk. Hlutverkið ber að taka alvarlega. Að stunda gagnrýninn og upplýsandi fréttaflutning af sveitarstjórnarmálum, landsmálum, félögum, fyrirtækjum, menningu, mönnum og málefnum. Ræki fréttamiðill ekki slíkt hlutverk er hann í raun ónýtur og ónothæfur lesendum sínum. Fréttamiðill sem birtir einungis jákvæð valin skrif og það sem sumir kjósa að kalla uppbyggjandi umfjöllun um fyrirtæki og valdhafa rækir ekki sitt hlutverk sem fjórða valdið. Fjórða valdið skal ekki aðeins vera til í bíómyndum eða í Reykjavík heldur einnig á okkar svæði. Það er mín skoðun. Skrif sem einungis byggjast á því að fróa okkur Austfirðingum á hversu frábær við erum geta varla talist ábyrg. Þannig skrif binda okkur í sama skóinn til framtíðar. Ábyrgðin felst í því að benda á það sem betur má fara eða gæti talist gagnrýnivert, og að veita hópum og einstaklingum pláss fyrir skoðanir sýnar og hugsjónir. Hafi fjölmiðillinn eða viðmælendur rangt fyrir sér, þá er enginn skaði skeður. Því umræðan leiðir málin til lykta. Það er hættulegt þegar stjórnmálahópar eða fyrirtæki komast að þeirri niðurstöðu að ef neikvæð umfjöllun fer fram um ákveðið málefni, þá stafi þau af persónulegri óvild eða skítseyðishætti. Austurglugginn hefur undanfarið ár leitast við að hafa rétt eftir viðmælendum sínum, og leyfa lesendum að dæma um hvort þeir hafi rangt eða rétt fyrir sér.

Eftirlitshlutverkinu hefur Austurglugginn reynt að sinna af bestu getu. Sérstaklega gagnvart tveimur stærri sveitarfélögunum á Austurlandi, Fjarðabyggð og Fljótsdalshéraði. Þó auðvitað hefði mátt í mörgum málum ganga lengra eða gera betur.

Austfirskur auglýsingamarkaður

Því miður er staðreynd að héraðsfréttablaðið hefur átt undir högg að sækja lengi vel. Tekjugrunnur þess er ekki stór, enda markaðssvæðið lítið. Traustar tekjur byggjast því á traustum lesendum og traustum auglýsendum. Ég hef lýst þeirri skoðun minni áður að mörg fyrirtæki og stofnanir á Austurlandi mættu rækja samfélagslegt hlutverk sitt betur. Því miður velja þessar stofnanir að mjög litlu leyti að auglýsa í héraðsfréttablaðinu, og kjósa að auglýsa í sérstökum auglýsingapésa sem inniheldur sjónvarpsdagskránna á nokkrum síðum, auk auglýsinga frá fyrirtækjum og stofnunum sem telja tugi síðna. Það er slæmt þegar auglýsingabæklingur er orðinn sá miðill sem Austfirðingar byggja á sem aðalfréttamiðil. Auglýsingar opinberra aðila eru alvöru lesefni og nauðsynlegt. Því er slæmt að hafa þær auglýsingar að miklu leyti ekki í héraðsfréttablaðinu eins og tíðkast hefur með önnur héraðsfréttablöð á Íslandi. Þessa stöðu á austfirskum auglýsingamarkaði má skýra með fleiri sjónarmiðum – smæð markaðarins, áunna hefð og verð.

Austfirðingar af lífi og sál

Sem ungur maður sem elskar Austurland af lífi og sál hef ég á margan hátt verið duglegur við að tala máli Austfirðinga í mörgum pólitískum málum. Fjallað um frábært framtak einstaklinga í sjálfboðavinnu á vegum félagasamtaka á Austurlandi og marga frábæra viðburði. Þannig hefur meirihluti umfjöllunar undir minni stjórn fjallað um menningu okkar á jákvæðan hátt. Þar sem oft á tíðum er lyft grettistaki, án þess að einstaklingarnir vonist eftir því að fá nokkuð í staðinn persónulega. Þessum drifkrafti hrífst ég óendanlega mikið af, og er þakklátur fyrir allar þær frábæru konur og karla sem seint þreytast við að sinna hugsjónastarfi í heimabyggð. Það er arfleifð sem Austfirðingar byggja á. Þessu fólki sýni ég djúpa og sanna virðingu. Í mínu starfi hef ég kynnst mörgu af þessu dugmikla og kröftuga fólki. Ég vil nota tækifærið og þakka fyrir þau ánægjulegu gefandi kynni og stundir sem ég hef átt með því fólki á mínum tíma á blaðinu.

Við starfi mínu á Austurglugganum tekur reyndur blaðamaður, Steinunn Ásmundsdóttir, sem starfaði um árabil á Morgunblaðinu. Ég veit að hún mun styrkja blaðið og leyfa því að vaxa og dafna.

Á blaðsíðunni hér til hliðar birti ég nokkrar ljósmyndir sem mér þykir vænt um eða höfða til mín einhverra hluta vegna.

Ég bið að heilsa – góðar stundir.

 

Gesturinn Einar

Lagði land undir fót. Var gestur í höfuðborg Íslands um stundarsakir. Kom við á nokkrum stöðum.

Var meðal annars gestur á skrifstofu ónefnds fyrirtækis í borginni. Þar kom annar gestur í heimsókn sem starfar hjá fjármálafyrirtæki og lýsti hann raunum sínum. Hann sagði frá því hvernig hann reykspólaði um borgina, þegar fall bankanna varð möguleg staðreynd. Hvernig hann hafði viðkomu í flestum útibúum á höfuðborgarsvæðinu til að taka út reiðufé. Hann náði út megninu af innistæðum sínum, slatta af milljónum. Ég tengdi ekkert sérstaklega við þessa raunasögu, fannst ég vera gestur á plánetunni mars.

Hlustaði á annan mann segja frá því að hann væri að bjóða skipti á Range Rover bifreið sinni á staðinn fyrir dýrari Landcruiser jeppa. Líklega vegna þess að Range Rover bifreiðar hafa umbreyst í gildishlaðið tákn skuldsetts ríkidæmis. Rétt eins og BMW bifreiðar urðu um stund tákn illa fengins eiturlyfjagróða í kringum árið 2000.

Flaug svo heim á leið allur í keng í Fokkerflugvél þar sem sætin og plássið eru hönnuð fyrir fólk í stærðinni 120-150 sentimetrar. Borgaði aðeins ca. 33.000 krónur fyrir flugfarið fram og tilbaka.

Fífl og dóni

Í gærkvöldi sagði Geir í rauninni frá því að meðan hann er forsærisráðherra sé enginn á leiðinni úr Seðlabankanum. Ekki á hans vakt. Hann er jú forsætisráðherra, og það er hann sem ræður Seðlabankanum – þetta sagði hann. Það er mikilvæg staðreynd.

Ég veit ekki hvað amma hans Davíðs segir, en amma mín er löngu búin að sjá að það þarf að skipta um bæði forsætisráðherra og seðlabankastjóra. Þessir menn eru búnir að steypa okkur í glötun, það kenndi amma mín mér.

Ókei, hann Geir beinir þá athyglinni að sjálfum sér. Fínt. Og hvaða skýringar hafði hann:. Honum fannst þetta víst hafa skeð soldið svona ÓVART. Við erum bara svona ÓVART fokked up.

Þegar maðurinn sagði ÓVART langaði mig til að rífa manninn út úr sjónvarpstækinu og taka Egilinn á hann, hrista hann til og öskra á hann: “Þú ert fífl og dóni.” Það er jú FÍFLALEGT að trúa því að hægt sé komast í þessa stöðu óvart, og DÓNALEGT að segja það við okkur.

Endurminningar blaðburðardrengs

Ég man þegar ég var blaðburðardrengur. Eftir að hafa verið skráður á biðlista í nokkra mánuði fékk starf blaðburðardrengs í “gamla hverfið” á Egilsstöðum. Daginn eftir lá plastpakkaður tuttugu og fimm kílóa pakki á forstofugólfinu heima hjá mér, listi yfir áskrifendur og ein blaðburðartaska. Strax þá fannst ég mér hafa mikilvægar upplýsingar í höndunum. Ég hafði vitneskju um áskrifendafjölda Þjóðviljans, Tímans og Moggans í heilu hverfi. Þetta fannst mér stórmerkilegt.

Eftir nokkra daga var ég farinn að muna áskrifendalistann utan að, og gat farið að skilja hann eftir heima. Þó að jafnmargir í hverfinu væru áskrifendur að Tímanum og Mogganum, þá var langtum mesta þyngdin í Mogganum. Skildi ég ekki fá meira fyrir að bera hann í hús? Hugsaði ég með mér. Þjóðviljinn vóg varla neitt, tók því varla að bera hann út fannst mér. Gerði það þó af skyldurækni. Ég vissi að allir sem voru áskrifendur af Tímanum voru Framsóknarmenn, og mér fannst stórmerkilegt hversu margir slíkir voru samankomnir í einu hverfi á Egilsstöðum. Stuttu síðar komst ég að því að Þjóðviljinn borgaði jafn mikið og Mogginn fyrir blaðburðinn. Jafnmikið fyrir minna, þetta fannst mér góður díll. Þess vegna varð ég fyrir vonbrigðum þegar Þjóðviljinn hætti að koma út.

Blaðburðurinn þótti mér ágætis göngutúr að mestu leyti. Auðvitað komu dagar sem ég hefði frekar viljað leika mér að fótbolta á skólavellinum, en yfirleitt var þetta gaman. Mestar áhyggjur hafði ég af því að verða skakkur í bakinu undan blaðburðartöskunni, hafði horft upp á Eystein nágranna minn verða skakkan í bakinu. Hann var samkeppnisaðili og bar út DV. DV fannst mér ekki góður pappír, dró úr viðskiptunum hjá mér.

Fyrstu mánaðarmótin lá svo á gólfinu hjá mér rukkanahefti frá umboðsmanninum. Hann sagði mér að þegar ég væri búinn að rukka alla áskrifendur og skila peningunum, þá fengi ég útborgað fyrir fyrsta mánuðinn. Þetta fannst mér ágætt plan. Reyndar fannst mér draga úr ágæti þess þegar ég kynntist því af eigin raun hversu erfitt gat verið að rukka fólk. Komdu á morgun var vinsæl setning hjá áskrifendum. Ég á bara ekkert laust blað í heftinu var önnur vinsæl setning. Einn áskrifandinn var mér alltaf erfiðastur, mér fannst í raun ósanngjarnt að útborgunardagur minn ákvarðaðist af greiðslugetu hans. Þess vegna komst ég fljótt að því að best var beita hann þvingunarúrræðum. Já, hann fékk ekki blaðið nema hann borgaði. Þetta tilkynnti ég honum þegar hann hringdi og kvartaði yfir að fá ekki blaðið. Hann greiddi yfirleitt fljótlega eftir að hann hætti að fá blaðið. Eftir á að hyggja var þetta góð innheimtuleið hjá dagblöðunum, að fá hörundsára blaðburðardrengi til að ganga í hús.

Fljótlega átti ég ekki aura minna tal. Fyrir fyrsta mánuðinn fékk ég nærri sex þúsund krónur. Ég hafði aldrei borið ábyrgð á ráðstöfun svo mikilla fjármuna áður. Þess vegna greip ég það fegins hendi þegar ég sá fimmþúsundkrónakerlinguna í fyrsta sinn auglýsa spariskirteini ríkissjóðs. Ég gerðist áskrifandi. Keypti fyrir fimm þúsund kall í hverjum mánuði í einhver ár. Kynnti mér þá fyrst um hvað verðtrygging snýst. Ég keypti meðal annars minn fyrsta bíl fyrir spariskirteini ríkissjóðs. Þegar ég var búinn að klessukeyra hann, þá keypti ég mér annan bíl fyrir spariskirteini ríkissjóðs. Þegar ég reiddi fram borgun fyrir hann hugsaði ég þakklátur til blaðburðaráranna.

Helstu hlunnindi blaðburðardrengsins voru að lesa fréttir dagsins á undan öllum öðrum í bænum. Ég lá forstofugólfinu og fletti Mogganum og Tímanum. Ég man að ég fletti báðum blöðunum alltaf afturábak. Mogginn var með mun betri íþróttafréttir, en margt í Tímanum fannst mér skemmtilegra. Mér datt sjaldan í hug að fletta Þjóðviljanum. 

Svo gekk ég um göturnar með blaðburðatöskuna á öxlinni og það hlakkaði í mér að vera búinn að lesa fréttirnar á undan öðrum. Af þeim sökum fannst mér eins og ég vissi ívið meira en aðrir.

Orðsending?

Til ríkisstjórnar Íslands:

Ekki hafa áhyggjur af því að ófæddu börnin okkar geti ekki greitt skuldirnar sem þið eruð að stofna til. Þau verða af öðru þjóðerni og búsett í öðru landi. Bless.

Bjóðum hina kinnina?

Spaugstofan setti upp táknræna mynd af sökkvandi þjóðarskútu síðasta laugardagskvöld. Skopstæling af sökkvandi Titanic var notuð. Icetanic kölluðu þeir sökkvandi dallinn sem við siglum á. Það versta við skopstælinguna er hversu raunsönn hún er.

Það er stutt síðan kaldranalegur raunveruleikinn löðrungaði okkur með falli bankanna. Löðrungarnir munu halda áfram að berast, því við erum í raun og veru gjaldþrota. Þessa dagana vonast stjórnvöld eftir að geta bjargað því sem bjargað verður með tæplega 700 milljarða láni frá alþjóðagjaldeyrissjóðnum. Einungis vextirnir af þvílíku láni væru um 25 til 30 milljarðar á ári, utan við afborganir. Það eru ekki nema svona 6 þúsund ársverk. Vitað er að lán með þessari upphæð gæti reddað okkur fyrir horn, ekki miklu meira en það. Önnur lán sem við höfum þegar tekið munu ekki hverfa okkur. Íslenska alþýðan skal borga þennan reikning um ókomin ár.

Þegar þvílíkar staðreyndir slá okkur utan undir er ekki óeðlilegt að reiðast. Jafnvel að verða brjálaður. Flestir vildu sjálfsagt vita hver sló okkur svo harkalega á kinnina. Voru það sofandi stjórnvöld? Voru það eftirlitslausir útrásarpiltar? Var það árangurslaus peningastefna? Var það sjálf heimskreppan? Við í raun vitum það ekki. Við vitum ekki hver barði okkur í kinnina. Er það samt ekki ofureðlilegt, að við viljum eða fáum að vita það?

Þeir stjórnmálamenn og útrásarpiltar sem hafa siglt okkar sökkvandi skipi vilja að við sýnum þolinmæði. Leyfum þeim að sigla skipinu í var. Þeir vilja taka þá ábyrgð. Í raun væri eðlilegt að spyrja okkur leyfis. Treystum við þeirri áhöfn sem nú er í brúnni? Viljum við vera farþegar þessara manna? Svar við þessari spurningu fengist í kosningum innan þriggja mánaða.

Það er rangt hjá ráðherrum ríkisstjórnarinnar að enginn hafi séð þetta fyrir, sem nú hefur komið fyrir íslenska þjóð. Ljóst er að nokkrir stjórnmálamenn og allnokkrir hagfræðingar sáu ástandið fyrir. Menn sem mátu þáverandi ástand ekki rétt, hvers vegna ættu þeir að meta núverandi ástand rétt? Hvers vegna eigum við að treysta þeim? Ætlum við að vera eins og eiginkona sem hleypir ofbeldissjúkum eiginmanni inn á heimili sitt aftur?

Stjórnmálamennirnir sem enn stjórna landinu treysta okkur ekki til að skera úr um hver ber sökina með einföldum kosningum. Þeir vilja skrifa hvítbók sem á að gefa okkur sanna mynd af því sem gerðist. Treystum við þeim til að gera það? Mönnum sem treysta sér ekki í kosningar? Mennirnir sem nú fara á hnjánum um veröldina með óútfyllt skuldabréf frá hinni íslensku þjóð.

Menn sem hafa gefið okkur kjaftshögg, vilja að við bjóðum hina kinnina á móti og gefum þeim jafnvel leyfi til að berja höfði okkar í vegginn um ókomna tíð. Þvílík endemis vitleysa.

Sunnudags(h)ljóðið

Góður vinur hringdi. Bað mig að birta hér ljóð sem ég mun hafa gefið út árið 2002, og var eitt af mörgum á ódauðlegum geisladiski :)

Ef að tæknin bregst ekki, eða tæknikunnátta, er hægt að hlusta á ljóðið með því að smella á play í kassanum að neðan. Góðar stundir.

Fall heimskunnar

Sumar vefsíður eru fróðlegri en aðrar. Ef vera skildi að þessi vefsíða verði tekin niður á næstu dögum, munu tvær greinar úr safni hennar varðveitast hér. Nei - þessi síða er ekkert grín - þetta er í alvörunni. Lifandi staðfesting á þeirri bjargföstu trú okkar, að við værum svo déskoti klÁr.



_________



Afsakið mig ef ég er flón, en kapítalismi er hagkerfi byggt á eignarhaldi einstaklinga á framleiðslu og verslun. Frjáls markaður sem byggist á framboði og eftirspurn.





Það skyldi þó ekki vera að við Íslendingar höfum gleymt einni breytu. Þeirri mikilvægustu í kapítalísku hagkerfi, þ.e. framleiðslunni. Að framleiða fyrir meiri verðmæti heldur en við notum.


Getur þannig verið að kapítalískt hagkerfi hafi ekki verið til á Íslandi nú hin síðari ár, heldur eitthvað sem við sísvona trúðum að væri kapítalískt hagkerfi. Að minnsta kosti er öruggt að við lifðum í blekkingu. Við framleiddum minna en við notuðum.



Peningar eru ávísun á verðmæti, þ.e. framleiðslu. Alla þá peninga sem við fáum að láni þurfum við að framleiða fyrir síðar, til að greiða tilbaka. Þegar við tökum lán ætti það samkvæmt þessu að vera til að auka framleiðslu. Þegar aukning á framleiðslu er ekki í takti við aukningu lántökunnar, erum við þá ekki í djúpum skít? Er það sem gerðist? Er þetta ekki einfalt reikningsdæmi?


Vorum við að upplifa fall heimskunnar? Frekar en fall kapítalismans?

Leirburður dagsins

Ísland er ríkast í heimi

Von til að Hannes því gleymi

Meðan Kapítalisminn engist á hnjánum

og peningar vaxa ekki á trjánum

Á borð til sín kallar Sannleiksnefndin,

sannleikann sjálfan í kössum.

Á botninum bíður svo útrásarhefndin,

sjálfskipuð skeinir þá rössum?

Í hvítbók þá sannleikann krotar

Og íbygginn strokleðrið notar

Á endanum meirihlutans á valdi

Hver íslensku þjóðina kvaldi?

Viðskiptahugmynd?

Venjulegar bílatryggingar bæta ekki það tjón sem yfirskuldsettir bílaeigendur geta orðið fyrir. Verði evruskuldsettur bíleigandi svo óheppinn að bíllinn hans reynist kakan ein liggur fyrir að hann fái andvirði bílsins greitt inn á bílalán sitt. Eftirstöðvarnar verður bíleigandinn að greiða sjálfur. Í sumum tilfellum nokkrar milljónir, stundum nokkur hundruð þúsund.

Er ekki eitthvert tryggingafélag sem sér hag í því að bjóða aukatryggingu sem væri til þess hugsuð að greiða eftirstöðvarnar?

Ég skal vera einn af fyrstu kúnnunum.

Slökkviliðsstjórinn

Ekki á að láta bollaleggingar um upptök eldsvoðans trufla slökkvistarfið segir Geir Haarde. 

Voða smart thinking. Hvenær á að hætta með þessar eldsvoða samlíkingar, þær eru að vera þreyttar.

1. Rannsókn á upptökum eldsvoða er ekki framkvæmd af slökkviliði.

2. Slökkviliðsstjóri sem réttir brennuvörgum eldspýtur og bensín er yfirleitt aldrei traustvekjandi.

3. Þegar ný og stór hverfi byggjast upp eru settir upp brunahanar.

4. Í stórum bruna eru slökkviliðsmenn á frívakt kallaðir út, og slökkviliðum úr nærliggjandi bæjum er tekið fagnandi.

5. Lögreglan handtekur og fangelsar brennuvarga, hvort sem búið er að slökkva eldinn eða ekki.

6. Til að slökkva eld er best að nota vatn eða froðu, yfirleitt er aldrei notað bensín.

7. Slökkvilið á að mæta á staðinn þegar það er kallað út.

8. Slökkvilið horfir ekki á eld í sjónvarpinu, og mætir svo á staðinn.

9. Slökkviliðsmaður sem tékkar ekki á því hvort brennandi hús er mannlaust eða ekki er lélegur slökkviliðsmaður.

10. Slökkviliðsstjórinn tekur ábyrgð á skipulagi, þjálfun, hæfni og viðbragðstíma slökkviliðsins. Og tekur það mjög nærri sér ef þessir hlutir eru ekki í lagi. Aðstoðarslökkvistjóri sem horfir á embættisglöp yfirmannins er meðábyrgur ef hann þegir.

Kerlingar og kvóti

Fór við annan mann í bílferð síðastliðin sunnudag. Þórshöfn var áfangastaðurinn. Fengum okkur pylsu í sjoppunni. Sinntum erindinu og keyrðum heim á leið. Á bakaleiðinni vildi samferðamaður minn endilega skjóta gæsir, en þær virtust flestar hafa flúið land - og eru eflaust lentar á umráðasvæði Gordon Brown.

Komum við á Bakkafirði. Samferðamaður minn krafðist þess að líta við í höfninni, enda fyrrverandi trillusjómaður (kvótasölumaður). Þar komumst við á tal við alvöru íslenska trillusjómenn. Flestir þeirra leigja sér kvóta á 250 kall kílóið.

"Það væri nú betra að borga svona 90 kall á kílóið beint í ríkissjóð." sagði einn þeirra.
"Þeir eiga að leyfa okkur að veiða frjálst núna." sagði annar.
"Vantar bara kerlingar hérna í plássið." sagði sá þriðji.

Opinberun stjórnandans

Í gær missti þáttastjórnandi á ríkissjónvarpinu stjórn á tilfinningum sínum. Reiði stjórnandans beindist að ráðalausum holdgervingi hinnar íslensku útrásar. Fyrirfram hefði verið hægt að búast við vel undirbúnu viðtali, þar sem hinn meinti holdgervingur íslenskrar alþýðu hafði nokkra daga til að undirbúa sig undir viðtalið. Hann hafði hins vegar punktað hjá sér nokkrar "staðreyndir" frá Gróu á leyti ásamt nokkrum ágætum og sjálfsögðum spurningum. Fljótlega varð þó ljóst að spyrillinn notaði tækifærið til að ausa úr barmafullum skálum reiði sinnar, og breyttist það sem átti að vera öguð, óhikuð, þjarmandi og vönduð yfirheyrslaútgáfa sjónvarpsviðtals í eitthvað allt annað og miklu minna.

Ég gapti á þáttastjórnandann missa stjórn á sjóðandi heitum og viðkvæmum tilfinningum sínum. Á stund sannleikans kastaði hann fram órökstuddum kjaftasögum, reiðilestri og framíköllum. Svo virtist sem samþjöppuð reiði undanfarinna vikna hafi sprengt þáttastjórnandann og gert hann að stjórnlausu tæki á ögurstundu. Sumar ef velydduðum spurningum stjórnandans misstu því miður marks, því hann kastaði fram þeirri næstu og svo næstu áður en holdgervingur útrásarinnar gat svarað því sem að honum var beint. Þarna virðist sem eitthvert besta tækifæri fjölmiðlamanns hin síðari ár hafi runnið í ræsið glitrandi tárum.

Það sem gat orðið merkilegasta sjónvarpsviðtal þessa árs breyttist í tilfinningalega afhjúpun. Gat á engan hátt túlkast sem upplýsandi, vitsmunalegt, fágað, gott, vandað, skemmtilegt eða skynsamt.

Sérfræðingur Íslands gegn Bretum

Í ljósi þessarar færslu hér. 

Þá vil ég stinga upp á að fulltrúi Íslands í samningaviðræðunum við Breta verði þessi maður hér.

Þegar Óli fór á sjóinn

Ég man óborganlega sögu af ónefndum bát á Hornafirði - svona í tilefni af líkingamáli ráðherrana.

Ólafur var ráðinn um borð á lítið fiskiskip sem kokkur. Þegar skipið kom að landi eftir fyrsta túr kallar skipstjórinn á Ólaf, víkur sér að honum, leggur höndina vinalega á öxlina á honum og segir: "Ég held það sé bara best að þú takir pokann þinn Ólafur minn." Ólafur svarar rólegur: "Það er líklega best ég geri það." 

Ólafur tók pokann sinn og hvaddi hress. 20 stundum síðar er Ólafur mættur um borð, hress og farinn að hlakka til. Kemur þá skipstjórinn og segir: "Var ég ekki búinn að biðja þig um að taka pokann þinn." Ólafur bendir á að hann hafi tekið pokann með sér heim. "Ég þvoði meira að segja úr honum. Ég er með allt hreint." Skipstórinn kímdi, og klappaði Ólafi á öxlina, sagði honum að malla eitthvað gott í matinn.

Ólafur var kokkur í heilt sumar. Hann var svo rekinn þegar hann var grunaður um að míga í súpuna. Það sannaðist aldrei á hann. Áhöfnin át óætan mat í heilt sumar.

_______________________________

Annars er ég ekki hissa á að elsku Darling hafi misskilið Árna Matthiessen ef hann hefur talað við breska ráðherrann á svipaðan hátt og íslensku þjóðina:

"Öll él styttir upp um síðir Herra Darling."

"Við erum hérna að reyna að slökkva eldinn Herra Darling."

"Leki er komin að skipinu Herra Darling."

______________________________

Eírkur Bergmann skrifar "Förum í hart". Hann vill fara í hart PR-stríð við Breta. Djöfull væri það fínt fyrir íslenska og ábyrgðarlausa stjórnmálamenn. Fjölmiðlar gætu þá gleymt því sem raunverulega skiptir máli - sem er getuleysi ríkisstjórnar Íslands.

Líf mitt er á misskilningi byggt

Við lifum í einum stórum misskilningi. Er það kannski misskilningur?

Misskilningur varð þess víst valdandi að bankinn sem ég verslaði við frá því ég var fjögurra ára gamall er ein rjúkandi rúst.

Misskilningur varð þess valdandi að við töldum að Rússar ætluðu að lána okkur skrilljónir. 

Misskilningur Mr. Darling við Dagfinn dýralækni varð til þess að Bretar settu okkur á lista hryðjuverkamanna.

Er ég eitthvað að misskilja?

(Kannski lýsandi dæmi í ljósi stöðunnar)

Jámm

venlig hilsen.

Ég vil sjá blóð

Það er ekkert annað hægt en að fíla sig dálítið stjúbbidd. Aldrei áður og aldrei aftur, þannig einhvern veginn er líðanin hjá almúganum. Sauðsvörtum almúganum.

Ég er svona einhvern veginn að bíða eftir að vakna upp, svona eins og þetta hafi verið vondur draumur. Að hér sé ekki allt í hers höndum. En liði mér virkilega betur ef ekkert hefði gerst og Össur Skarphéðinsson væri í Abu Dhabi að stefna að orkuútrás Landsvirkjunar, að Geir H. Haarde sæti inn á kontor í stjórnarráðinu með fæturna uppi á borði, nagandi blýant bíðandi eftir að "rétta stemmingin" myndist til að einkavæða Landsvirkjun, að Ingibjörg Sólrún væri einhvers staðar óuppskorin í Washington að safna atkvæðum??? Kannski liði mér betur, en þó alltaf með það á tilfinningunni að eitthvað væri ekki í lagi.

Sökudólgarnir eru víða, já og þeir verða líklegast leitaðir uppi. Hvenær er akkúrat betri tími en einmitt núna.

- Ég vill sjá blóð í lítratali af öllum blóðflokkum.

- Ég vill sjá Geir H. Haarde með tárin í augunum biðjast afsökunar á að hafa verið sofandi í nokkur ár í stjórnarráðinu.

- Ég vill sjá fullt af bankastjórum rekna - já alla þá sem nú vinna hjá ríkinu. 

- Ég vill sjá dýralækninn í fjármálaráðuneytinu taka til starfa sem héraðsdýralæknir á Langanesi. 

- Ég vill sjá iðnaðarráðherra með naglakul af kulda reyna að veiða sér urriða í soðið í Þingvallavatni. 

- Ég vill sjá dómsmálaráðherra sem óbreyttan lögreglumann í lögreglunni á Suðurnesjum. 

- Ég vill sjá Björgvin G. Sigurðsson gráta í fangi móður sinnar. 

- Ég vill sjá Guðlaug Þór hafa það ævistarf að reyna að bjarga körfuknattleiksdeild Fjölnis frá gjaldþroti. 

- Ég vill sjá Ingibjörgu Sólrúnu auglýsa WC hreinsi í sjónvarpinu út árið 2024. 

- Ég vill sjá Þórunni Sveinbjarnardóttir á lyftara hjá Alcoa Fjarðaáli. 

- Ég myndi þola að sjá Jóhönnu Sigurðardóttir fara á eftirlaun.

- Ég veit að Einar K. Guðfinnsson gæti fengið pláss á kvótalausum bát gerðum útfrá Stöðvarfirði. 

- Jón Ásgeir sæi ég fyrir mér vinna á kassa í Krónunni.

- Þorgerður Katrín gæti fengið starf við Fjármálaráðgjöf heimilana.

- Lárus Welding sæi ég fyrir mér í Dressmann auglýsingum í Noregi.

- ........og svo miklu miklu miklu fleiri......

Where it all began

Maðurinn sem aldrei söng útrásarsönginn:

Davíð Oddsson opnar útibú Íslandsbanka í London, nóvember 2001

Líklegast sagnfræðilegur linkur sem á ekki rétt á sér....

Þjóðnýting lífeyrissjóða

Það hefur verið kallað eftir því að þegnar landsins, almenningur, snúi bökum saman og að allir leggist á eitt til að þjóðarskútan sökkvi ekki. Þetta hefur komið fram í máli margra stjórnmálamanna. Þessum barátturæðum hef ég tekið fagnandi. Verið tilbúinn til að gera hvað sem er til að taka þátt í að bjarga Íslandi. Því miður bíð ég enn fyrirmæla um hvað ég get gert, ég er tilbúinn að berjast. En hvað get ég gert Geir?

Hannes í Kastljósi

Annars fylgdist ég með merkilegu vikuuppgjöri Kastljóss á föstudagskvöld. Þar var stjórnandi Helgi Seljan og gestir hans voru Gunnar Smári Egilsson og Hannes Gissurarson. Gunnar Smári kom mér ekkert sérstaklega á óvart. En Hannes virtist uppskrúfaður af einhverjum orsökum. Hann ræddi þó ekkert um hvernig Ísland gæti orðið ríkasta land í heimi. Hann minntist heldur ekkert á skattalækkanir. Mér leiddist að sjá hann hreyta skít í stjórnandann, sem honum einhverra hluta vegna gramdist skuggalega. Leit út um tíma sem Hannes væri að viðurkenna þá staðreynd sem virðist hafa komið honum sjálfum einum á óvart, þ.e. að hann vissi ekki alla skapaða hluti. Þetta virðist hafa verið Hannesi ný uppgötvun, en verð að viðurkenna að ég hef séð hann spóka sig um á nýju fötum keisarans í allnokkur misserri. Verð að rifja upp kafla úr grein hans úr Fréttablaðinu í apríl á þessu ári: 

"Þótt nú hafi blásið á móti um skeið, eiga Íslendingar því ekki að fyllast bölmóði. Öll él styttir upp um síðir. Undirstöður atvinnulífsins eru traustar og stöðugleiki í stjórnmálum. Ríkisstjórnin þarf að halda áfram á þeirri braut, sem hefur gefist best síðustu sautján árin, að auka svigrúm einstaklinga, lækka skatta, selja ríkisfyrirtæki og fjölga tækifærum venjulegs fólks til að brjótast úr fátækt til bjargálna. Jafnframt er nauðsynlegt, að Seðlabankinn verði áfram öflugur bakhjarl viðskiptabankanna, sem vaxið hafa hratt hin síðari ár. Við skulum draga rétta lærdóma af þeirri fjármálakreppu, sem herjað hefur í heiminum síðasta misserið. En dýrmætasta eign okkar er vonin, — vonin um betri tíð með blóm í haga."

Þjóðnýting Lífeyrissjóða

Jámm. Það virðist hafa verið tekið mark á orðum Hannesar í apríl, því ekkert var gert og niðurstöðuna þekkjum við öll. Vonin um betri tíð og blóm í haga stendur ein eftir. Nú liggur fyrir að nýta á lífeyrissjóðina til að bjarga þjóðarbúskapnum. Það heitir þjóðnýting á íslensku. Erlend eign þeirra verður flutt til Íslands til bjargar Seðlabanka Íslands og annarri fjármálastarfsemi. Við launþegar hljótum að treysta á að forysta okkar hafi samningsstöðu við þessar aðstæður. Við launþegar hljótum að fara fram á nokkur atriði til að vega upp á móti kaupmáttarrýrnun og til framfara:

1. Skattalækkanir.

2. Flatar launahækkanir.

3. Upptaka Evru. (EB)

4. Vísitölubinding launa næstu tvö ár.

5. Að Íbúðalánasjóður láni án verðtryggingar frá þeim degi er Evran er tekin upp.

Því miður tel ég að verkalýðsforystan sé í eðli sínu steinrunnin. Vonandi nær hún að semja um eitt þessara augljósu samningsmarkmiða.

Annars er augljóst að peningar lífeyrissjóðanna verða fluttir heim. Þeir stoppa þar stutt við, skipta um hendur, og fara beint erlendis á nýjan leik til að greiða upp erlendar skuldir. Getur verið að þá verði krónan jafn veik og hún er í dag eftir stutta uppsveiflu?

Verður þjóðnýting lífeyrissjóða tilkynnt af Mr. Herbertsson á Reuters eða Bloomberg? Mánudagur til þjóðnýtingar?

Hálfkæringur

Komið hefur í ljós að hugmyndir um þjóðstjórn voru lagðar fram í HÁLFKÆRINGI

...að eiga ekki annan séns

Í gær hitti ég kunningja minn, hann var dapur. Nýbúinn að missa spariféð sitt sem honum hafði verið ráðlagt að fjárfesta í Glitni á seinasta ári. Hann hafði líka hitt mann rúmlega áttræðan sem tapaði nánast öllum sínum sparnaði í sama geimi. "Ég hefði getað grátið þegar ég talaði við manninn, hann á líklega aldrei tækifæri á að eignast peninga aftur, við yngra fólkið höfum þó annan séns." sagði kunningi minn.

Ég var leiður að heyra þetta. Dapur.

Svo kom ég heim til mín og hitti þýskan tengdafaðir minn sem var í einhverjum bavarískum fagnaðarlátum yfir því hvað krónan hafði veikst mikið - hann sýndi mér allar yfirhafnirnar sem hann hafði keypt fyrir skid og ingen ting í Veiðiflugunni á Reyðarfirði. "The prices are so low." sagði maðurinn. Mig langaði að hrækja á hann, enn stillti mig um það - sagði honum að hann hefði átt að bíða til morguns eftir mun meira falli krónunnar sem væri spáð af almenningi í landinu. Náði að svekkja hann smá. Sá eftir því. Ætli hann fari ekki aftur í Veiðifluguna í dag.

Fengum okkur svo kvöldmat. Fór að pæla í því hvort það væri ekki vissara að taka slátur og fara að sauma keppi, kötta mör og hræra í blóði. Svo væri hægt að setja niður kartöflur og gulrætur næsta vor. Hugsaði líka til þess að við eigum hross sem væri hægt að slátra niður í kjallara ef allt fer á versta veg, á líka hakk, steinbít og ýsu í frystinum. Ekki slæmt.

Lagði mig svo á sófann og lét mig dreyma dagdrauma um íslenska landsliðið í handbolta og leiðina að silfrinu. Ekki frá því að ég hafi farið að brosa út í annað. Vaknaði þó upp af dorminu við kerlinguna Agnesi Bragadóttir sem var farin að hrækja munnsöfnuði í sjónvarpinu. Hugsaði með mér að það kæmi ekki á óvart að þeir ættu í vandræðum með kerlu á ritstjórn moggans.

Sannfærðist um að fleiri þurfa að láta opna á sér höfuðið en Ingibjörg Sólrún og láta athuga með dótið.

áfram Ísland

Þriðjudags-thriller

Kæra dagbók

Ég velti því fyrir mér hvort betra sé að horfa eignir sínar brenna ótryggðar á einni nóttu heldur en í hægum bruna í boði íslensks efnahagslífs. Þá gæti maður jafnvel staðið úti í rigningunni og horft á rústirnar í sínum eigin nærfötum.

Hvað væri spennandi...

Mest spennandi sem getur gerst á morgun.

1. Lárus Welding lætur lita hárið á sér svart, og allir fatta að hann er bara þrítugur.
2. Lárus Welding lætur lita hárið á sér svart, og allir fatta að hann er bara þrítugur.
3. Lárus Welding lætur lita hárið á sér svart, og allir fatta að hann er bara þrítugur.

...nema Geir.

Að vera bankasnillingur

Mótmæli því að forstjóri ríkisbankans sé maður sem metur stöðu svona - eða lýgur vísvitandi upp í opið geðið á okkur. Ríkið vill varla hafa svoleiðis menn í vinnu? Hvað fær hann í starfslokasamning?

Herðubreið

Í dag barði ég Herðubreið augum. Þó var ekki um að ræða nýjasta issue Karls, heldur fjallið sjálft. Leyfi ég mér að segja að það sé tilkomumeira en samnefnt tímarit. Þetta er eiginlega mitt uppáhalds fjall, það var líka uppáhalds fjall Stefáns Stórvals. Þess vegna fannst mér synd þegar flokksblað var nefnt í höfuð Fjalladrottningarinnar, það hefur þó ekkert dregið úr fegurð fjallsins. Þó finnst mér nafngiftin soldið eins og ef flokksblað Vinstri grænna héti Esja.

Í sömu ferð settist ég niður á klöpp einni og horfði á og hlustaði á minn uppáhalds foss, Dettifoss, berja grjótið í drjúga stund. Dettifoss er nefnilega magnaður að því leyti að það er jafnvel magnaðra að hlusta á hann en horfa á hann. Þarna hitti ég ekki nokkurn Íslending, bara nokkra japani - já og líklega tékkneskt par. Almenningssalernið á staðnum var stíflað, og mannaskítur flæddi um skúrinn. Kingimagnað.

Leiðin að fossinum digra er þó þyrnum stráð. Þvílíkan vegakafla óska ég ekki nokkrum einasta manni að keyra. Hann er ekki einu sinni til þess fallinn að kynna 101 íbúum íslenska sveitavegi. Hræðilegur vegakafli.

Svo bleitti ég í mér í jarðböðunum við Mývatn, sem er kósý eftirmynd af Bláa Lóninu. Fylgdist með japönskum manni um sextugt maka sandi á skallann á sér. Svona eins og hann tryði því að ef hann nuddaði sandi nægjanlega fast í skallann, þá byrji hárið að vaxa á ný. Ég vona að það gangi hjá honum.

Aron, aron, aron og aron

Aron Pálmi þetta,
Aron Pálmi hitt,
Aron Pálmi detta,
Aron Pálmi shit!

Að gefa það sem maður á ekki

Helgi Hjörvar þingmaður Samfylkingar hefur sannað að hann virðist vera algjörlega blindur á samfélagsleg málefni. Hann sér ástæðu til að benda sérstaklega á þetta í grein sinni í mogganum.

"Sóknarfæri gætu til að mynda verið í því að selja einkaaðilum Kárahnjúkavirkjun og fleiri virkjanir í eigu hins opinbera. "

Þvílíkt sóknarfæri!!! Eru menn yfirleitt ekki með öllum mjalla. Þá er ég farinn að skilja stefnu Samfylkingar rétt... Hún vill þjóðnýta auðlindirnar, hirða vatnsréttindi af landeigendum og selja virkjanir einkaaðilum....!!!! Ég leyfi mér að segja HRÆSNARAR....og rökfræðilega stenst þetta ekki skoðun.

Og Helgi segir: "Líkanið að þessu er að finna í því samkomulagi sem Sjálfstæðisflokkur og Samfylking náðu í orkumálum sl. vetur,"

Jáhá....nýbúnir að ræna bændur í Fljótsdal og Jökuldal vatnsréttindum - voru einn mánuð að framleiða fyrir skaðabótum til bænda - og vilja gefa einkaaðilum arðránið. Þetta er siðblinda af versta tagi. Það er eins og nýlendustjórn Breta sér hér við stjórnvölinn.

Mikilvægur viðmælandi

Austfirðingar kætast þessa dagana yfir því að Adolf Guðmundsson á Seyðisfirði hyggist bjóða sig fram sem formaður LÍÚ. Það þykir einsýnt að hann verði formaður.

Helsti kætingurinn er sagður vera á fréttastofu svæðisútvarpsins á Austurlandi sem tekur öllum mikilvægum viðmælendum fagnandi. Þeir eru jú ekki margir staðsettir á Austurlandi sem komast í aðalfréttatíma sjónvarps - kann nú að verða breyting á. Sýnilegum verkefnum fréttastofunnar eystra mun því væntanlega fara fjölgandi.

By the way - þá eru það væntanlega engin stórtíðindi að væntanlegur formaður vill ekki ganga í Evrópubandalagið miðað við núverandi forsendur.

Silfrið

Umsókn landeigenda í Reykjahlíð um nýja 50 megawatta virkjun á Bjarnaflagssvæðinu er eitthvert áhugaverðasta mál hvað varðar nýtingu á auðlindum landsins sem upp hefur komið í langan tíma. Landeigendur í Reykjahlíð hafa sótt um rannsóknarleyfi og einkarétt á nýtingarrétti orkunnar í landareigninni. Undir landareigninni er jarðhitageymir sem Landsvirkjun vill nýta fyrir 90 megawatta virkjun úr sama jarðhitageymi.

Þarna er komið upp fróðlegt fordæmisgefandi mál. Hingað til hafa bændur haft réttindi til að nýta gæði innan eigin landareignar. Þeir hafa meðal annars fengið leyfi til bygginga smávirkjana á landareignum sínum, þannig hafa þeir beislað þá orku sem verður til á þeirra landareign. Össuri Skarphéðinssyni iðnarráðherra lýst ekkert á þessar fyrirætlanir. Það gefur augaleið að fyrirætlanir landeigendana eru stærri en áður hefur þekkst. Í prinsippinu eru þær þó hinar sömu og margra annarra landeigenda, að nýta gæði landareignarinnar eins vel og þess er kostur. Ráðherra gengur svo langt að kalla fyrirætlanir landeigendanna rányrkju gagnvart jarðhitanum. Hann nefnir það að Landsvirkjun hyggist vinna 90 megawött úr sama geymi. Hvor aðilinn er þá með fyrirætlanir um rányrkju? Það virðist ekki alveg augljóst.

Landsvirkjun, sem suma Sjálfstæðismenn dreymir um að einkavæða einn daginn, hefur virkjað helstu vatnsföll landsins. Fyrirtækið ásælist orku hvar sem hana er að finna. Fyrir liggur að fyrirtækið vill vinna orku á mörgum stöðum á landinu. Alls staðar inn á landareignum landeigenda, fólksins í landinu. Forkálfar Landsvirkjunar virðast telja að þeir hafi fundið upp frábæra viðskiptahugmynd, að beisla orku. Þessi viðskiptahugmynd er hins vegar ævaforn og á allra vitorði, þess vegna kallast þetta auðlind. Það liggur í orðsins hljóðan: Það er uppspretta auðs.
Til að beisla orkuna hér á landi þarf aðeins eitt, annaðhvort vatnsfall eða jarðvarma. Hvorugt af þessu hefur Landsvirkjun. Hins vegar eiga landeigendur þessa orku. Hingað til hefur Landsvirkjun farið rányrkju um landið, og stundað stórfellda eignaupptöku á vatnsréttindum bænda. Mál Kárahnjúkavirkjunar er ágætis dæmi. Þar tók virkjunina einn mánuð að framleiða rafmagn fyrir þeirri upphæð sem Landsvirkjun er tilbúin til að greiða bændum í bætur fyrir vatnsréttindin.

Eignarrétturinn er eitt mikilvægasta ákvæði stjórnarskrár Íslands. Í stjórnarskránni segir meðal annars: „Engan má skylda til að láta af hendi eign sína nema almenningsþörf krefji. Þarf til þess lagafyrirmæli og komi fullt verð fyrir.”
Að taka sér eign og greiða ekki fullt verð, og hafa svo af henni tekjur kallast í daglegu máli arðrán. Við Íslendingar þurfum að endurskoða frá grunni hvað er almenningsþörf, og hvað er fullt verð. Stöndum vörð um eignaréttinn, látum ekki ríkisstjórnina og rányrkjufyrirtæki hennar vaða yfir réttindi borgarana í krafti heilagrar réttlætingar.

Hallgrímur Kiljan

Í gær skrifaði ég þessa færslu. Hún lýsir í mjög stuttu máli áliti mínu á þætti Egils Helgasonar á miðvikudagskvöldum á sjónvarpinu. Ég gerði ekki ráð fyrir því að álit mitt á þættinum skipti yfir höfuð nokkru máli, því að þeim sem finnst gaman að horfa á bókakápur í sjónvarpi mun finnast það gaman áfram. ERGO: Álit mitt á þættinum hefur ekkert með vinsældir Egils eða Kiljunnar að gera. Hins vegar varð ég meira en lítið hvumsa þegar að ritstjóri Eyjunnar Hallgrímur Þorsteinsson hringdi í mig vegna færslunnar. Hann tjáði mér það að ég skildi hafa það í huga að Egill Helgason væri einn af starfsmönnum Eyjunnar, og gullkálfur hennar. "Svona ef þú vissir það ekki...." Í stuttu máli sagði hann mér að láta hann Egil í friði. Mér leið hálfkjánalega að fá þetta símtal - það var eins og Sigurður Kári hefði hringt í mig og beðið mig um að hafa engar neikvæðar skoðanir á efnahagsstefnu ríkisstjórnarinnar. Ég varð hálf hugsi yfir þessu - og hvumsa. Ætlar Hallgrímur Kiljan virkilega að reyna að ritstýra bloggurum út í bæ? Þetta er ekki fyrsta símtalið sem ég fæ frá Hallgrími Kiljan, vegna þess að þegar ég skrifaði þessa færslu hér þá fékk ég líka símhringingu. Svar mitt var þá og verður áfram: "Ég var beðinn um að blogga á Eyjunni, ef þér líkar ekki skrif mín og ef þau henta ekki þínum "gullkálfum" þá einfaldlega kippir þú mér út af hinu heilaga sakramenti miðilsins." Mér fannst gaman á sínum tíma að óskað skildi eftir því við mig að gerast svokallaður Eyjubloggari. Skemmtilegast fannst mér að fá teiknaða af mér mynd sem birtist annað slagið á meðal hinna sérútvöldu bloggara. Ég mun halda áfram að blogga á næstunni, um hvað það verður veit nú enginn. Svona símtöl fékk ég að minnsta kosti aldrei frá Styrmi Gunnarssyni þegar ég bloggaði hjá mogganum. Kveðja Titturinn á Egilsstöðum

Hallgrímur Kiljan

Í gær skrifaði ég þessa færslu. Hún lýsir í mjög stuttu máli áliti mínu á þætti Egils Helgasonar á miðvikudagskvöldum á sjónvarpinu. Ég gerði ekki ráð fyrir því að álit mitt á þættinum skipti yfir höfuð nokkru máli, því að þeim sem finnst gaman að horfa á bókakápur í sjónvarpi mun finnast það gaman áfram. ERGO: Álit mitt á þættinum hefur ekkert með vinsældir Egils eða Kiljunnar að gera.

Hins vegar varð ég meira en lítið hvumsa þegar að ritstjóri Eyjunnar Hallgrímur Þorsteinsson hringdi í mig vegna færslunnar. Hann tjáði mér það að ég skildi hafa það í huga að Egill Helgason væri einn af starfsmönnum Eyjunnar, og gullkálfur hennar. "Svona ef þú vissir það ekki...." Í stuttu máli sagði hann mér að láta hann Egil í friði. Mér leið hálfkjánalega að fá þetta símtal - það var eins og Sigurður Kári hefði hringt í mig og beðið mig um að hafa engar neikvæðar skoðanir á efnahagsstefnu ríkisstjórnarinnar. Ég varð hálf hugsi yfir þessu - og hvumsa. Ætlar Hallgrímur Kiljan virkilega að reyna að ritstýra bloggurum út í bæ?

Þetta er ekki fyrsta símtalið sem ég fæ frá Hallgrími Kiljan, vegna þess að þegar ég skrifaði þessa færslu hér þá fékk ég líka símhringingu. Svar mitt var þá og verður áfram: "Ég var beðinn um að blogga á Eyjunni, ef þér líkar ekki skrif mín og ef þau henta ekki þínum "gullkálfum" þá einfaldlega kippir þú mér út af hinu heilaga sakramenti miðilsins."

Mér fannst gaman á sínum tíma að óskað skildi eftir því við mig að gerast svokallaður Eyjubloggari. Skemmtilegast fannst mér að fá teiknaða af mér mynd sem birtist annað slagið á meðal hinna sérútvöldu bloggara. Ég mun halda áfram að blogga á næstunni, um hvað það verður veit nú enginn. Svona símtöl fékk ég að minnsta kosti aldrei frá Styrmi Gunnarssyni þegar ég bloggaði hjá mogganum.

Kveðja Titturinn á Egilsstöðum

Ekkert BRAVÓ meir

Það hefur verið merkilegt að fylgjast með umfjöllun fjölmiðla um mál Eimskipafélagsins undanfarna daga og vikur. Fyrrverandi stjórnarformaður, Magnús Þorsteinsson, hefur verið málaður upp sem skratti á vegg ásamt fyrrverandi forstjóra. Það virðist vera sem svo að óformleg skotleyfi séu gefin á menn þegar hallar undan fæti. Sambærilegt dæmi er þegar fjaraði undan Hannesi Smárasyni, þá breyttust fjárfestingar hans á nokkrum nóttum úr því að verða hrein og klár djörfung og dugur yfir í flónsku. Þegar hætti að fiskast var honum hent fyrir borð af skipsfélögum - án björgunarvestis. Fyrrverandi viðskiptafélagar Hannesar földu sig á bakvið nýjan og frelsandi kaptein. Höfðu þeir aldrei neitt að segja?

Nú er máluð upp áþekk mynd af Magga Þorsteins og Baldri Guðnasyni sem báðir stóðu í brúnni hjá Eimskip. Skyndilega var sem aðeins þeir tveir - eða bara annar þeirra hafi verið haldinn forheimsku í fjárfestingum og viðskiptum. Ekkert BRAVÓ fyrir þeim neitt meir. Meðan að daninn er ligeglad og talar í rólegheitum um Hróarskeldubanka og Bretar spjalla um XL Leisure sem tákn um vandræði flugrekstrar um allan heim. Þá hrópum við Íslendingar ÚLFUR, ÚLFUR - kötturinn segir ekki ég. - og það hlakkar í íslenskum blönkum verðtryggingarþjökuðum blaðamönnum sem vilja finna sökudólga og hengja þá og kasta í þeim tómötum.

Kiljan

= þokkalegur útvarpsþáttur í sjónvarpi.

Frítt í strætó fyrir Reykvíkinga á Egilsstöðum

Á Egilsstöðum er frítt í strætó. Allir Reykvíkingar geta ferðast með strætó á kostnað Fljótsdalshéraðs, á Egilsstöðum og í nágrenni. Líka námsmenn.

Í Reykjavík er frítt í Strætó fyrir Reykvíska námsmenn. Svo sendi stúdentaráð frá sér orðsendingu á dögunum til landsbyggðarsveitarfélaga á dögunum þar sem mælst er til þess að þau greiði fyrir strætógjöld nemenda sem hafa lögheimili í þessum landsbyggðarsveitarfélögum.

Ég legg til að annað hvort skuli hætt að niðurgreiða strætóferðir fyrir Reykvíkinga á Egilsstöðum. Eða að Reykvíkingar fari einföldustu og happadrýgstu leiðina - að gefa einfaldlega öllum frítt í strætó og nálgast þar með markmið sín um minn mengun, umferð og jafnvel vanskilum ungmenna á bílalánum.

Missir ManUtd sponsor?

Ég vona að mínir menn í ManUtd endi ekki eins og West Ham, þ.e. sponsorlausir. Það virðist vera hætta á því þar sem AIG, American International Group, féll um tæpt 61% á Wall Street í gær. Er einhvert stærsta samsteypufyrirtæki heims að riða til falls? Við skulum vona ekki, það væri súrt í broti að missa góðan sponsor.

Dagurinn í gær var víst versti dagurinn á Wall Street síðan 11. september 2001. *

*Reyndar fór olíutunnan niður fyrir 100 dollara í fyrsta sinn síðan í mars sem hljóta að teljast gleðitíðindi....

___________________________________

Já og svo voru það stjórnarslitin í Færeyjum....GEIR! Þetta gerist bara svona, fingrum er smellt og menn þurfa að tæma skrifborðin í stjórnarráðinu.

Celeb göngutúr

Össur Skarphéðinsson er í stuði og skrifar skemmtilega lýsingu á því hvernig hann spígsporaði um 101 Reykjavík og tókst að hitta nokkrar "celebrities" á kortersgöngu sinni um kjördæmið. Ekki ósvipað dagbókarfærslum Matthíasar Johannessen, nema ef til vill ívíð skemmtilegra að lesa Össurinn sem vissulega hittir viðmælendur sína fyrir tilviljun.

Merkilegt samt að Össurinn skildi ekki heilsa neinum ófrægum kjósendum.... eða hefði það ekki verið jafn kúl að skrifa um það? Kannski væri ekkert spennandi fyrir hann að taka sér "celeb göngutúr" í Grafarvoginum þar sem hann hefði getað lent á spjalli við grama fjölskyldufeður sem ná ekki endum saman til að greiða fyrir nýjasta verðbólguskotið....bara að pæla.

Þýskt drama

Sumarið 2006 kynntist ég yndislegri þýskri konu, og við búum ennþá saman. Jólin 2006 fór ég með henni til Munchen að hitta tengdó. Það var ágætt.

Í janúar bárust okkur þó þær fréttir heim til Íslands að tengdamamma hefði sagt skilið við tengdapabba og fundið sér 35 ára gamlan mann. Hún er fimmtug. Þessi maður sem heitir Matthias gaf mér til að mynda batterísskrúfvél í jólagjöf árið 2007.

Þau hafa verið saman síðan að mestu. Þau eru nýkomin heim frá Ítalíu úr vikulangri skemmtiferð. Þriðja hjólið, systir konu minnar hún Nati fór með þeim. Svo tilkynnti Mattias systurinni við hátíðlegan kvöldverð fyrr í kvöld að hann elskaði hana, en ekki tengdamóður mína. Hún er 22 ára. Þetta fengum við allt ferskt í gegnum Skype heim til Íslands. Tæknin er yndisleg.

Ég fór að hlæja, og konan mín sló mig í öxlina – þetta fannst mér absúrd og afkáralega fyndið.

....svo spurði ég hana hvort hann Matthias væri skátengdafaðir minn eða mágur minn núna.

Martröð: Ísland – Skotland 1-4

Þar sem ég er mikill spámaður verð ég einfaldlega að spá fyrir um hvernig leikur Íslands og Skotlands þróast. Þar sem ég verð staddur á Egilsstöðum mun ég horfa á þetta í sjónvarpinu, og kannski vona ég að Valtýr Björn verði kannski ekki að lýsa leiknum í sjónvarpinu.

Þróun leiksins:

30 mín fyrir leik: Þrjú þúsund skotar mættir á völlinn og 140 Íslendingar
5 mín fyrir leik: Þjóðsöngur Íslands leikinn, og þjóðsöngur Skotlands í kjölfarið.
1,5 mín fyrir leik: Fimm þúsund skotar mættir og fimm þúsund íslenskir.
1 mín fyrir leik: Skoskir áhorfendur yfirgnæfa þá íslensku.

1. mínúta: Eiður Smári tekur miðju.
5. mínúta: Emil Hallfreðsson kemst upp vinstri kantinn og upp að endamörkum, en sending hans klikkar.
6. mínúta: Skotar skora 0-1 eftir að Kjartani Sturlusyni misteksta að kýla boltann frá.
8. mínúta: Emil Hallfreðsson kemst upp vinstri kantinn og upp að endamörkum, en sending hans klikkar.
11. mínúta: Eiður Smári fær boltann og sendir hann á samherja. Samherjinn reynir að senda aftur á Eið og mistekst.
12. mínúta: Eiður Smári vinnur boltann á miðjunni, sendir hann á samherja. Samherjinn reynir að senda aftur á Eið og mistekst.
17. mínúta: Hermann Hreiðarson fær dæmda á sig vítaspyrnu. Kjartan Sturluson leggst í hægra hornið áður skotinn hleypur af stað og rúllar honum í vinstra hornið. 0-2 fyrir Skotland.
23. mínúta: Emil Hallfreðsson kemst upp vinstri kantinn og upp að endamörkum, en sending hans klikkar.
35. mínúta: Heiðar Helguson fær gula spjaldið.
36. mínúta: Grétar Rafn Steinsson fær gula spjaldið.
37. mínúta: Hermann Hreiðarsson fær gula spjaldið.
45. mínúta: Slakur dómari leiksins flautar til leikhlés.


Hálfleiksræða Ólafs Jóhannessonar verður eitthvað á þessa leið: Ég sagði ykkur að reyna ekki að spila fótbolta heldur að kýla hann fram. Þið vitið að þið getið ekki spilað fótbolta. Ef þið viljið reyna að spila boltanum reynið þá að senda á Eið. Já og ekki senda hann aftur á Kjartan í markið, hann er bara ekki tilbúinn. OK? Já og fáið ykkur svo appelsínur og te. Dorrit ætlar að heilsa upp á ykkur eftir leik þannig að ekki ofreyna ykkur. Munið að eitt stig gegn Norðmönnum var okkar markmið í riðlinum – þetta hefur tekist.


46. mínúta: Einhver leikmaður Skotlands tekur miðju.
50. mínúta: Skotar komast upp að endamörkum, senda hann fyrir og skalla í mark. 0-3.
55. mínúta: Emil Hallfreðsson kemst upp vinstri kantinn og upp að endamörkum, en sending hans klikkar.
56. mínúta: Tvöföld skipting Íslands, Guðmundur Steinarsson og Veigar Páll koma inn í stað Heiðars Helgusonar og miðjumannsins sem heitir ekki Stefán Gíslason.
59. mínúta: Veigar Páll kemst einn í gegn eftir langt útspark Kjartans. Veigar dettur fyrir opnu marki og boltinn rúllar á stöngina og þaðan útaf.
60. mínúta: Veigar Páll nær góðu skoti beint í skeytin og út af.
64. mínúta: Skotar klúðra í góðu færi.
64. mínúta: Skotar klúðra í enn betra færi eftir hornspyrnu.
65. mínúta: Skotar spila boltanum á milli sín og skoskir háværir áhorfendur telja sendingarnar.
67. mínúta: Guðmundur Steinarsson kemst inn í sendingu og sendir boltann út af. Skoskir áhorfendur byrja aftur að telja.
69. mínúta: Ísland kemst í sókn.
70. mínúta: Skotland skora 0-4. Nei, línuvörðurinn dæmir markið af vegna rangstöðu. Líklega rangur dómur. Staðan því ennþá 0-3.
73. mínúta: Emil Hallfreðsson kemst upp vinstri kantinn og upp að endamörkum, en sending hans klikkar.
75. mínúta: Eiður Smári fær boltann. Þorir ekki að senda á samherja og missir hann.
78. mínúta: Eiður Smári fær boltann. Þorir ekki að senda á samherja og missir hann.
80. mínúta: Skotland sundurspilar íslensku vörnina og skora með skalla 0-4.
83. mínúta: Eiður Smári fær boltann. Þorir ekki að senda á samherja og kemst einn í gegn og skorar með hnitmiðuðu skoti í vinstra markhornið. Líklega óverjandi. 1-4
87. mínúta: Arnóri Guðjohnsyni skipt inn á og við það rætist langþráður draumur Eiðs og Arnórs um að spila saman. Arnór er léttur á sér.
89. mínúta: Eiður Smári fær boltann, sendir á Arnór sem kemst einn í gegn, en skoskur varnarmaður hleypur hann uppi á nokkrum sekúndubrotum og tekur af honum boltann og leikur honum út úr eigin vítateig.
90. mínúta: Guðmundur Steinarsson felldur rétt utan teigs. Aukaspyrna. Eiður tekur aukaspyrnuna og skýtur fram hjá. Hefði getað verið óverjandi.
91. mínúta: Bííb, bííb, bíib og leikurinn er búinn.

Eftir leik:
Dorrit hleypur niður á völlinn og kyssir strákana. Þeir voru jú í öðru sæti í þessum leik. Ólafur Ragnar Grímsson fer hjá sér, en ákveður að fylgja Dorrit eftir inn í búningsklefa. Þar ætlar hún að skoða tattúveringar íslenska liðsins og gefa útvöldum leikmönnum líkamsnudd. Sérvaldir ljósmyndarar fá að fylgjast með.

Sigurhátíð á hóteli íslenska liðsins. Stefán Hilmarsson syngur “Eiður splæsir kvöld". Ólafur Ragnar og Dorrit skemmta sér konunglega, það sama má segja um ráðherra íþróttamála Þorgerði Katríni, sem ákvað skattborgara vegna að bjóða ekki eiginmanni sínum með í þetta sinnið.

Velkomin heim, Ólafur

Núna er ég öruggari. Ólafur tók aftur til starfa í gær, og nú heldur hann aftur um stjórnartaumana. Meðan hann var í fríi veiktist krónan talsvert og ljósmæður byrjuðu aðgerðir. Ég held að hann verði fljótur að kippa þessu í lag. Spái því að krónan hækki í dag.

Vinnuhjú í sveitum

Hér austan heiða var mál þýsks veitingamanns sem rekur kaffihús við Breiðdalsvík á flestra vörum. Margir höfðu á orði að réttast væri að reka hann úr landi. Verkalýðsfélag Austurlands (Afl) hafði gert athugasemdir við starfsemi á hans vegum. Hann borgaði þýskum sumarstarfsstúlkum sínum jú smánarleg laun. Eitthvað á bilinu 70-80 þús. á mán. fyrir utan fæði og húsnæði.

Þýski maðurinn brást víst ókvæða við og hótaði öllu illu á skrifstofu verkalýðsins. Lét greipar sópa af skrifborðum og hótaði líkamsmeiðingum. Við skulum gleyma dólgslegum viðbrögðum þjóðverjans eitt augnablik.

Alþekkt er um allar sveitir Íslands að fengið er til vinnu við ferðaþjónustu og landbúnaðarstörf. Erlent starfsfólk sem vill söðla um og upplifa sveitarómantík eins og eitt sumar áður en það fer í áframhaldandi nám. Þýskar stelpur vinna við tamningar á sveitabæjum í staðinn fyrir frítt fæði og húsnæði, þýskir fjósamenn eru líka vinsælir. Algengt er að þeim sér borgað á bilinu 40-50 þús. á mánuði. Ég þekki líka bónda sem er með fjölda sjálfboðaliða í vinnu við að taka upp kartöflur með höndunum. Svona mætti lengi telja.

Líklega er mál þjóðverjans ekki einsdæmi. Skildi verkalýðsfélagið á Austurlandi ætla að heimsækja bændur í fjórðungnum og fara fram á leiðréttingu á kjörum erlends vinnufólks?

Flugskúrinn í Reykjavík

Kom við þarna á flugvellinum í Reykjavík um daginn. Synd að segja frá því að flugvallarhúsið á Vopnafirði er flottara en flugskúrinn í Reykjavík. Flagnandi málning, slitnar mublur og hávært ískrandi færiband - allt til þess að íbúar allra krummaskuða heimsins verði stoltir af flugvallarhúsi sinna heimkynna.

Mætti ekki að minnsta kosti fá Reykvíkingum að gjöf gamla færibandið sem var á Bakkaflugvelli? Spurning um að Árni Johnsen fari í það mál....

Ef ég væri ríkur....

Össur segir m.a. þetta í DV: „Ef ég væri fjárfestir í dag myndi ég verja peningunum í íslenska útrás á sviði orkumála....."

Sko...Össur þú ert ekki fjárfestir og þú átt ekki svo mikla peninga. Hins vegar hlýtur það að vera svo að ef íslenskir starfsmenn OR og LV búa yfir svo mikilli þekkingu að þeir geta bjargað heiminum þá hljóta einkaaðilar að kaupa þeirra þjónustu. Í guðanna bænum hættu að taka þátt í orkuútrás á vegum skattborgara. Við getum vel nýtt fjármunina hér heima.

Einhvert mesta vandamál íslensks þjóðfélags í gegnum tíðina hefur verið þegar stjórnmálamenn fá þráhyggju fyrir viðskiptahugmyndum.

Hér er dæmi um viðskiptahugmynd sem stjórnmálamenn fylgdu eftir.

Íslenskt fjallalamb

Það er mjög misjafnt hvað maður keyrir fram á á þjóðvegi nr. 1. Ekki alltaf sem næst að bremsa eða sveigja hjá. Þessi varð víst fyrir stórum trukki frá Landflutningum. Bílstjórinn hafði ekki fyrir því að stansa, þannig að það lenti í mínum verkahring að draga blessunina út af veginum. Ætlaði að draga það á horninu, en það var brotið.

Bíííb!

JÁ! Við unnum Pólverjana eftir þriggja gæsahúða leik. Við ætlum að spila um verðlaun og eigum séns.

Ný stjarna er fædd. Markvörðurinn okkar Björgvin Gústafsson var helsta stoðin í leik liðsins í dag. Eftir að hafa byrjað af svakalegum krafti reyndu Pólverjarnir af öllum lífs og sálarkröftum að jafna metin. Þeim tókst það ekki þrátt fyrir mikla baráttu.

Comment dagsins, Ólafur Stefánsson eftir leik:
"Hlutir að birtast sem áður voru hugsanir og tilfinningar."

varacomment dagsins, Ólafur Stefánsson eftir leik:

"Mér líður eins og Morfeusi."

vara-varacomment dagsins, Ólafur Stefánsson eftir leik:
"Bara crazy, æ þú veist, bíííb."

Austfjarðaþokan og Edinburg

Nú liggur Austfjarðaþokan yfir og regnið slær rúðuna taktfast. Það er þunglamalegt en samt gott að vita að hringrás lífsins er enn til staðar. Rétt eins og borgarfulltrúarnir í Reykjavík leggst Austfjarðaþokan yfir fjöllinn og yfirgnæfir allt. Maður getur ekkert annað en vonað að hún fari og komi ekki aftur í bráð, jú svona rétt eins og Gísli Marteinn.

________________________________________

Í Edenburg er fræg gata, stundum nefnd JónBaldvin street af þeim sem þekkja afrek Jóns Baldvins. Sagan segir að þar hafi flokksforinginn fyrrverandi stundað nám. Við þess götu eru reknir tugir bjórkráa og öldurhúsa. Eitt laugardagskvöldið mun Jón hafa strengt þess heit að hann skildi drekka bjór á hverri knæpu við götuna. Það mun hann jú hafa gert. Æ síðan mun þessi gata vera kölluð JónBaldvin street í háskólanum í Edenburg. Þessa sögu sel ég ekki dýrara en ég keypti af hræódýrum íslenskum fararstjóra hjá ÚrvalÚtsýn árið 2004.

Mér dettur þá í hug hvort Gísli Marteinn vilji feta í fótspor Jóns Baldvins og verða alvöru stjórnmálamaður. Hann gæti byrjað á að leika afrek hans í Edenburg eftir.

Prumpar nærbuxnalaus

Opið bréf til viðskiptaráðherra
Einfalt reikningsdæmi – að þessu tilefni:


Eitthvað sem kostar 100 kall. 20% verðsins er álagning eða 20 kall.

Eitthvað sem kostar 150 kall. 20% verðsins er álagning eða 30 kall.


EÐA


Innkaupsverð 50 kall + 20% álagning = 60 kall (10 krónur í álagningu)

Innkaupsverð 70 kall + 20% álagning = 84 kall (14 krónur í álagningu)


Niðurstaða = Álagningarprósenta hefur ekki hækkað, en álagningarkrónum hefur fjölgað við hækkun innkaupsverðs.


Þarf hæstvirtur Björgvin G. Sigurðsson viðskiptaráðherra að fara á námskeið í einföldum reikningi í Réttarholtsskóla? Eða vill hann einfaldlega setja lög sem banna að álagning sé reiknuð út í prósentum?


Ætlar Björgvin þá að binda virðisaukaskatt við fasta krónutölu? Eða vill hann byggja skattheimtu á fastri krónutölu? Nei líklega ekki. Að minnsta kosti þarf maðurinn að útskýra betur hvað hann eiginlega meinar. Þótt olíufélögum sé jafnilla treystandi og öðrum aðilum á markaðnum – þá held ég að nú sé Björgvin að reka við nærbuxnalaus.

Nýr aðstoðarmaður Óskars

Var að spá í hvort ég gæti fengið vinnu sem aðstoðarmaður Óskars Bergssonar. Er líka húsasmiður og hugsa að við gætum sameinast í ýmsum málum. Tildæmis gætum við tekið að okkur endurbætur uppkeyptra húsa á Laugaveginum án útboðs og sem starfsmenn borgarinnar. Þannig gætum við lagt húsafriðun lið með eigin höndum.

Gæti líka hjálpað Óskari við stjórn Orkuveitunnar. Við gætum gert starfsmönnum Orkuveitunnar grein fyrir því að þeir eru engir snillingar og eiga engan rétt á að sólunda fé borgarbúa draumóraverkefni í þriðja heiminum.

Gæti líka hjálpað Óskari við að hitta samgönguráðherra og gera honum grein fyrir því að viljum byggja Sundabraut sem allra fyrst. Um það sé full samstaða. Við gætum byrjað bráðum.

Gæti líka hjálpað Óskari við að hafa samskipti við Miðborgarstjórann Jakob Frímann. Saman gætum ég og Óskar gert Jakobi grein fyrir því að hann sé ágætis tónlistarmaður - en vonlaus draumóramaður að öðru leyti. Ég gæti skrifað uppsagnarbréfið.

Gæti aðstoðað Óskar við að hafa samskipti við Hönnu Birnu borgarstjóra. Tildæmis með því að setja upp flotta kerta- og reykelsisstemmingu á heimili Óskars fyrir leynifundi. Það vantar nefnilega nýtt einkaheimili fyrir leynifundi - nú þegar Villi stjórnar þeim ekki lengur.

Gæti aðstoðað Óskar við að verðleggja byggingarlóðir í Reykjavík. Saman gætum við komist að þeirri niðurstöðu að enginn byggingaverktaki í Reykjavík sé nú borgunarmaður fyrir byggingalóð á "Gamla góða" verðinu.

Gæti farið á fund til Gunnars Smára fyrir Óskar og beðið hann um að skrifa Fréttablað Strætó og gera kynningarbækling vegna öldrunarþjónustu í Reykjavík. Þá gæti Gunnar Smári séð um að láta gera nýtt lógó fyrir áhaldageymslu Reykjavíkurborgar.

Óskar - við gætum svo smíðað nýja pontu í fundarsal Ráðhússins í frístundum. Þannig myndum við kynnast betur. Heldurðu að þetta gæti gengið? Myndi svo fara á mávaskytterí með þér á föstudagskvöldum við ráðhúsið.

Bitur virkjun

Velti því fyrir mér hvað Jakob Frímann fái háaNN starfslokasamning þegar honum verður sparkað í næstu viku.

Velti því fyrir mér hvort Gunnar Smári fari á biðlaun, þótt hann hafi ekki byrjað.

Velti því fyrir mér hvað Ólafur F. sé að gera núna? Ætli Dagur B. sé að ávísa á hann róandi núna?

"Bitruvirkjun reyndist bitur virkjun." sagði einhver.
__________________________________________


Sakaður um klikk og sækó
Settist í stólinn af festu
Sjallinn gaf í strætó
En hinn stjórnaði að mestu

Hyggimannlegt?

Eftir EM í handbolta tók ég út úr favourites vefsíðuna "Í Blíðu og stríðu". Vonbrigðin voru þvílík. Svo virðist sem ég sé ekki einn af þessum heiðarlegu stuðningsmönnum íslenska liðsins. Er að spá í að horfa á leikinn gegn Suður-Kóreu eftir að hafa "haft annað að gera" þegar "strákarnir okkar" spiluðu fyrstu tvo leikina. Ráðgjafi minn segir reyndar að það geti boðað "slæma lukku". Hann segir: "Maður á engu að breyta milli sigurleikja." Þannig að ég þori varla að horfa leikinn gegn Suður-Kóreu.
______________________________

Enn er ruglað í borginni. Formaður Framsóknarflokksins virðist vera tilbúinn til að bjarga Sjálfstæðiflokknum út úr stærsta klúðri í íslenskri pólitík fyrr og síðar. Það væri mjög kristilegt að bjarga núverandi andstæðingi frá drukknun. En væri það hyggimannlegt?

Eða er Sjálfstæðiflokkurinn að nota Guðna Ágústsson til að berja Ólaf "Frímann" til hlýðni.

Takmarkaður fjöldi frábærra?

Lenti á gáfumannaspjalli á dögunum. Upp úr viðmælanda mínum datt þetta:

"Við eigum einn ágætis fótboltamanna, kannski einn góðan gítarleikara í London, við áttum ágætis stangastökkvara fyrir nokkrum árum, einn fínan knattspyrnuþjálfara sem nú er búið að reka og einhvern tímann áttum við frábæran þrístökkvara. Af hverju í andskotanum skildum við þá eiga fullt af góðum ráðherrum og 63 þingmenn á heimsmælikvarða? Það kemur aldrei til greina!!"

Þetta meikaði sense þegar ég heyrði það.....

Þjófnaður í kaupfélaginu

Varð vitni að þjófnaði í Kaupfélaginu. Mætti konu um þrítugt við innganginn, leit í augun á henni og fannst hún falleg. Hún leit á mig flóttalegum augum, og ég fékk á tilfinninguna að mér hefði verið of starstýnt á hana.
Ástæð flóttlegrar ásýndar hennar kom í ljós þremur sekúndum seinna. Þjófavarnarhlið Kaupfélagsins byrjaði að pípa. Ástæðan var einhver flík sem hún hafði greinilega falið illa undir þröngri peysunni sinni. Enginn afgreiðslukona/maður í kaupfélaginu leit við, og þjófurinn rölti sér í rólegheitunum út á stéttina fyrir utan, þar kveikti hún sér í þröngri Capri sígarettu.

Það er kaldhæðnislegt að eini glæpurinn sem ég hef orðið vitni að á Egilsstöðum, skuli vera framin af blökkukonu.

Lausnin

Gleymdist alveg að segja frá því hver þessi nýja lausn er í þessari frétt, sem á að leysa gamaldags lausnir af hólmi.

Fínt að komin er ný lausn, væri gaman að vita hver hún er.....

Verst að Þórunn er í andstöðu við þetta.

Landsbyggðarvæll dagsins

Stundum fæ ég kjánahroll. Núna eru íbúar Austurlands mjög reiðir yfir því að Iceland Express er hætt að fljúga milli Egilsstaða og Kaupmannahafnar. Ástæðan var léleg sætanýting og þ.a.l. taprekstur á flugleiðinni.
Í framhaldi af ákvörðun fyrirtækisins eru íbúarnir reiðir og telja sig vera misrétti beittir. Þetta sé móðgun við landsbyggðina. Iceland Express er í núna úthrópað svikafyrirtæki á Austurlandi.

En bíðum hæg. Eigendur Iceland Express hljóta að hafa aðeins einn drifkraft - og það er að hagnast. Hvers vegna eigum við hér á Austurlandi rétt á því að fyrirtæki þjónusti okkur og tapi á því? Við eigum ekki að gera slíkar kröfur á eigendur fyrirtækja, við eigum að gera kröfur á okkur sjálf og okkar samfélag.
Við sem getum ekki rekið veitingastaði, skyndibitastaði og bíóhús án þess að það fari allt á hvínandi kúpuna. Hvernig getum við ætlast til þess að eitthvað fólk í Reykjavík reki handa okkur flugfélag sér til skemmtunar og fjártjóns?

Þetta er hinn eini sanni landsbyggðarvæll, sem ég heyri vegna málsins.

______________________________

Núna eru fyrstu laxar sumarsins að koma að landi með öngul í kjaftinum. Fínt mál. Þetta með að sleppa laxinum, það hef ég aldrei skilið - alveg eins og að fara á gæsaveiðar með púðurskot! Alveg eins og að skjóta ísbjörn með deyfilyfi, ekkert fútt.

Tunglið er ostur....

Þetta er skondin frétt um Kaþólikka á Íslandi, sem virðast ekki hafa nokkurn húmor fyrir því að jörðin er ekki flöt, heldur hnöttótt. Kannski þeir vilji rétta yfir Jóni Gnarr - og fá því hnekkt að jörðin er hnöttótt..... Kannski ætti hæstiréttur að úrskurða að tunglið er ostur.
_______________________________

Agli hinum Silfraða finnst lágkúrulegt að hvítabjörn skuli hafa verið drepinn norður í afdölum. Lágkúran er fólgin í áhyggjum borgarana af öryggi barna sinni, þess vegna var villdýrið skotið. Er þessi hugsunarháttur lágkúra hjá Mr. 101? Ætti hann að vera niður við tjörn að skjóta máva?
_______________________________

Valtýr á grænni treyju

Mikið afskaplega er hressandi að heyra Valtýr Björn Valtýsson tala um íþróttir í Ríkissjónvarpinu. Ráðning Valtýs Björns er vísast til sú snjallasta á íþróttadeildinni frá því Bjarni Felixson var ráðinn á sínum tíma.

Þeir eru nokkrir íþróttafréttamennirnir sem hafa reynt fyrir sér á RÚV í gegnum tíðina - sumir af þeim afar slakir.

__________________________________